Sonbahar - Ilham

Dudaklarım kanar gidersin

İki rüyanın ortasında uykusuzluk hapsi

Kalbi mağlup eden özür cümlelerine tabi kaldım

O yüzden bu tamiri mümkünsüz halim asi

Dilimde nükteler yok artık elime kalan sahte bir vaha

Ziyan olurken hep mi sonbahar

Derdi neydi eylülün benimle onunla gitti hepsi

Sonlar hep sınırsız hüzne mazhar

İnsana bak

Bak bu talihim yara

Nerede sebep gülmek için göster artık onu bana

Hiç halim yok inan solan güllerinden solumaya

Yorgun argınım ve dargınım bütün yalanlara

Bu hiçlik ortasında güvenim kalmadığında

Dünyaları reddedip sığındım ölüm yalnızlığına

Alıştım şanssızlığıma şaşırmaktan usandım

Ben gözümü kapatmamıştım sen yeni uyandın

Ne gözümde korkusu ne ağzımda tortusu var bu hayatın

Bir elimde geçmişim dilimde küfür çok defa yenilmişim

Uçurumun kenarından seyre daldım İstanbul’u bütün gece

Halim yok mecalim yok söz vermedim ben gülmeye

Gülünecek bir şey yok

İçim sızlıyorken siz de gülmeyin

Dünyamı yakıp yıkıp gitmeyin

Fazla bir şey istememiştim dokunma demiştim

Şu yalnızlığım huzurluydu gelip bozma demiştim

Yaşanmazmış kimse için bakışım değişti

Senin suçun yok bu devrin kalbi delik deşikmiş

Ben böyle umutsuzluk girbadında yetiştim

Ne ben varolayım ne de sen beni değiştir

Faydasız cümleler inan vakit çok geç

Bende binlerce var sen de kendine bir dert seç

Ezber hayatlarınız hayatımdan ayıp

Yalnızlığın kurak çöllerindeyim uzağımdan geç

My lips will bleed

Insomnia in the middle of two dreams

I'm subject to heartbreaking apologies

That's why this irreparable state of mine is rebellious

No jokes on my tongue anymore what I'm left with is a fake oasis

Is it always autumn while it's wasting

What was the matter of September, she went with me and they all

Ends are always endless sadness

look at human

Look, this is my bad luck

Where is the reason to smile now show me it

I have no mood, believe me to breathe from your wilting roses

I'm tired and offended by all the lies

In this midst of nowhere, when I have no confidence

I rejected the worlds and took refuge in the loneliness of death

I got used to it, I got tired of being surprised at my bad luck

I didn't close my eyes, you just woke up

I have neither fear in my eyes nor sediment in my mouth of this life

My past in one hand, swearing in my tongue, I've been defeated many times

I watched Istanbul from the edge of the cliff all night

I have no mood, I have no strength, I did not promise to laugh

nothing to laugh at

Don't laugh when I'm hurting

Don't burn my world down and go

I didn't want much, I said don't touch

My loneliness was peaceful, I said don't come and don't break it

My perspective has changed for the unlivable

It's not your fault, the heart of this era is full of holes

I grew up in such a whirlwind of despair

Neither I exist nor you change me

Useless sentences, believe me, it's too late

I have thousands, you choose a problem for yourself

Your memorized lives are shameful of my life

I'm in the arid deserts of loneliness, pass me by