Om Wat Applaus - Herman Van Veen

Om wat applaus

Heeft hij vergeten

De godverlaten duisternis

Nooit vermoed en nooit geweten

Hoe wit, hoe leeg de winter is

Alleen de wind

De wind die fluistert

Alleen een steen

Een steen die wacht

Alleen een boom

Een boom die luistert

Naar het water

Water lacht

Hij die zijn hand wou laten heersen

Over dingen, over zand

Draagt op zijn schouders brons en marmer

Wordt gekust door vreemde angst

Alleen de dwaze

Gekken weten

Hun kreten klinken schril en hol

En worden langzaam opgevreten

Door een oude wereldbol

for some applause

Did he forget

The Godforsaken Darkness

Never suspected and never knew

How white, how empty the winter is

Only the wind

The wind that whispers

Just a stone

A stone waiting

Just a tree

A tree that listens

To the water

water smiles

He who wanted to let his hand rule

About things, about sand

On his shoulders bears bronze and marble

Being kissed by strange fear

Only the foolish

Crazy people know

Their cries sound shrill and hollow

And are slowly eaten

Through an old globe