De Duiven Los - Herman Van Veen

De duiven los,

in gedachten maakt hij zich een Alfa Romeo.

De dashbordwijzers trillen in het rood,

rond honderdtachtig.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Een witte stip komt dichterbij,

een meisje op de vluchtstrook.

Ze moet naar Zeist, wat een toeval,

ze nesteld zich in het nappa.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Een bloesemroute,

in gedachten rijdt hij het bospad op.

Hij tilt haar uit de auto,

bewijst zich op de trimbaan,

schrijft haar naam in het zand.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Haar bloesje los, hij zijn hemd,

hij doet haar rok uit.

Komt hij klaar, en roept zijn duiven.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Haar bloesje los, hij zijn hemd,

hij doet haar rok uit.

Komt hij klaar, en roept zijn duiven.

En Elsje vraagt of papa nu tijd heeft om te spelen…

Release the pigeons,

in his mind he makes himself an Alfa Romeo.

The dashpointers vibrate in red,

around one hundred and eighty.

And Elsje's summer dress is hanging on the clothesline...

A white dot approaches,

a girl on the hard shoulder.

She must go to Zeist, what a coincidence,

she settlesinnappa.

And Elsje's summer dress is hanging on the clothesline...

A blossom route,

in his mind he drives up the forest path.

He lifts her out of the car,

proves itself on the jogging track,

writes her name in the sand.

And Elsje's summer dress is hanging on the clothesline...

Her blouse off, he his shirt,

he takes off her skirt.

Does he come, and calls his pigeons.

And Elsje's summer dress is hanging on the clothesline...

Her blouse off, he his shirt,

he takes off her skirt.

Does he come, and calls his pigeons.

And Elsje asks if daddy  has time to play now…