Cirkels (The Windmills Of Your Mind) - Herman Van Veen

Rond als de wijnvlek van eergister

Op het vuile tafelblad

Spelen gouden druppels zonlicht

Op het koude tegelpad

En de rimpels in de vijver

En het vangnet van een spin

Zijn allemaal maar cirkels

Zonder einde of begin

En de tijd verslijt de dagen

Met de wijzers van de klok

Die de uren traag vermalen

Heel geruisloos, zonder schok

Er bestaat geen medicijn

Tegen oud of eenzaam zijn

's Avonds als je door je wimpers

Soms de zon ziet ondergaan

In een feest van gele vonken

Die in bloei lijken te staan

En de sterren op je netvlies

Trekken strepen in de lucht

Maar zodra de nacht weer nadert

Slaan je dromen op de vlucht

Door een klok met kromme wijzers

Die de tijd in stukken maalt

Ligt de zomer weer aan flarden

Want de klok heeft niet gefaald

Er bestaat geen medicijn

Tegen oud of eenzaam zijn

Tel de gladde kiezelstenen

Waarmee jij je zakken vult

Maar de mooiste ging verloren

Door je eigen stomme schuld

Toen je met haar langs het strand liep

Was elke schelp een juweel

Maar nu zie je niets dan keien

Groot en grijs en veel te veel

Hoor gefluister in het ruisen

Van de rusteloze zee

Als je haar dan niet kon missen

Waarom ging je dan niet mee

Bij het afscheid van de zomer

Zag je eindelijk gevaar

Toen elk blad een kleur kreeg

Van haar honinggele haar

De rimpels in de vijver

De webben van een spin

Zomaar cirkels in de ruimte

Zonder einde of begin

In een eindeloos refrein

Er bestaat geen medicijn

Tegen oud of eenzaam zijn

Round like the wine stain from the day before yesterday

On the dirty table top

Playing golden drops of sunlight

On the cold tile path

And the wrinkles in the pond

And the safety net of a spider

Are all just circles

Without end or beginning

And the time wears out the days

With the hands of the clock

Grind those hours slow

Very silent, without shock

There is no medicine

Against old or being lonely

In the evening when you through your eyelashes

Sometimes the sun goes down

In A Feast of Yellow Sparks

That seem to be in bloom

And the starson your retina

Draw lines in the air

But as soon as the night approaches again

Save your dreams on the run

By a clock with crooked hands

Who grinds time into pieces

Is the summer in tatters again

'Cause the clock hasn't failed

There is no medicine

Against old or being lonely

Count the smooth pebbles

What you fill your pockets with

But the most beautiful one was lost

By your own stupid fault

When you walked along the beach with her

Was every shell a jewel

But now you see nothing but boulders

Big and grey and way too many

Hear whispers in the rustle

From the restless sea

If you couldn't miss her

Then why didn't you come with me

At the farewell to the summer

Did you finally see danger

When every leaf got a color

From her honey yellow hair

The wrinkles in the pond

The webs of a spider

Just circles in the space

Without end or beginning

In an endless chorus

There is no medicine

Against old or being lonely