Me Lene Popi - George Dalaras, Adigoni Psihrami

Ένα δύο τρία!\nΜε λένε Πόπη σαν τη γιαγιά μου την Καλλιόπη\nαχ, να με λέγανε Κυβέλη\nΜου πηγαίνει πιο πολύ αυτό το λάμδα με το η\nτέσσερα πέντε έξι! Με λένε Πόπη!\nΚι όσο κι αν ντρέπομαι γι' αυτό μια μέρα θα σε παντρευτώ.\nΧα! Χα! Μη γελάς. Χθες το είπα στη μαμά\nκι άκου, της ξέφυγε ένα μα!\nπού να το πω και στον μπαμπά, αυτός θα μείνει με το μπα!\nΠοιο τραγούδι να σου στείλω να `ναι κόκκινο σαν μήλο\nκαι ανάλαφρο σαν ένα φύλλο.\nΣτα μαλλιά σου να καθίσει σαν πουλί να κελαηδήσει\nκαι γλυκά γλυκά να σε φιλήσει\nένα τραγούδι για να το βάζεις την ώρα που διαβάζεις\nΕφτά οχτώ εννιά.\nΓια σένα ντύνομαι και βγαίνω διαβάζω γράφω κι αρρωσταίνω\nκαι μένω μόνη μου στο σπίτι μ' ένα γλυκούλη πυρετούλη\nκάπου τριανταεφτά και ένα, μόνο να σκέφτομαι εσένα!\nΓια σένα γίνομαι Ελλάδα κι αφρίζω σαν πορτοκαλάδα\nΓια σένα κάνω τόσο δρόμο και κάθε νύχτα μεγαλώνω\nΑθήνα, Πάτρα, Λευκωσία και ξαφνικά Κυπαρισσία\nΘεσσαλονίκη, Γιάννενα με δυο παπούτσια πάνινα\nΠοιο τραγούδι να σου στείλω να `ναι κόκκινο σαν μήλο\nκαι ανάλαφρο σαν ένα φύλλο.\nΣτα μαλλιά σου να καθίσει σαν πουλί να κελαηδήσει\nκαι γλυκά γλυκά να σε φιλήσει\nένα τραγούδι δίχως λέξεις, εσύ να τις διαλέξεις.\nΓια σένα κάνω τόσο δρόμο αλλά ποτέ δε σ' ανταμώνω\nστους Βράχους χάνομαι στο πλήθος στην Καλογρέζα πάλι, τζίφος!\nΚαι παίρνω τρένο, παίρνω πλοίο κι ένα παλιό λεωφορείο\nπου τραμπαλίζεται και τρέμει πότε από κει, πότε από δω\nμέχρι να φτάσω, λέει, στην Ιερά Οδό.\nΑυτόγραφο παρακαλώ!\nΚι ένα φιλί στο μέτωπο κι απόχτησα ένα τρίτο μάτι\nπου ανοίγει μόνο την Τετάρτη αλλά κανένας δεν το βλέπει.\nΦτου κι απ' την αρχή.\nΈνα δύο τρία!\nΜε λένε Πόπη κι όσο κι αν ντρέπομαι γι' αυτό\nμια μέρα θα σε παντρευτώ.