Samotność - FRANKO

Siedzę znów sam

W pustym pokoju życia

Tylko wieje deszcz szarych kolorów rozmycia

Ani żywej duszy ani martwego spojrzenia

Tylko blade ściany, bez zrozumienia

Nie ma miłości, nienawiści wokół

Wszystko zanika dziś w ciemności pokoju

Nie chciałem tego, ale mimo wszystko wolę samotność

Niż fałszywą bliskość

Moja samotność

Jesteś zawsze ze mną

Nawet pośród mórz czuję twą obecność

My smutne dzieci już tak chyba mamy

Że po prostu czasem w życie gramy sami

Mozaika życia pochłania już bez reszty

A beznamiętne twarze szarpią nas jak sępy

Gdyby tylko mogli, kradliby marzenia

Dlatego chcę odpłynąć w rejs bez cienia

Nie wiem ile jeszcze wytrzymam na tym świecie

Czuję wielką pustkę, która kwitnie we mnie

Mam jedną prośbę zanim zniknę stąd

Pozwólcie myślom biec na nieznany ląd

Moja samotność

Jesteś zawsze ze mną

Nawet pośród mórz czuję twą obecność

My smutne dzieci już tak chyba mamy

Że po prostu czasem w życie gramy sami

I'm sitting alone again

In an empty living room

Only a rain of gray blur colors is blowing

Neither a living soul nor a dead gaze

Only pale walls, without understanding

There is no love, no hate around

Everything is fading away in the darkness of the room today

I didn't want it, but I prefer solitude anyway

Than false closeness

My loneliness

You are always with me

Even in the midst of the seas, I can feel your presence

We probably have sad children like that

That we just play life ourselves sometimes

The mosaic of life is completely absorbing

And dispassionate faces tear us like vultures

If only they could, they would steal dreams

That's why I want to go on a cruise without a shadow

I don't know how much longer I can survive in this world

I feel a great void that blooms inside me

I have one request before I get out of here

Let your thoughts run to the unknown land

My loneliness

You are always with me

Even in the midst of the seas, I can feel your presence

We probably have sad children like that

That we just play life ourselves sometimes