Morg - Fikri Karayel

Emin adımlarla terk ettim enkaz bölgesini

Daha önce tatmadım ihanetin böylesini

O öldü benim için diyorum sorulduğunda

Aslında hep saklı durdu hafızamın morgunda

Senden sonra hiç yaşamadım, ölen bendim aslında

Ben her gece ağladım, yorganımın altında

Uyandığımda aklımda, gece ise baş ucumdasın

Gelip gidenler oldu, sen hep burada kalırsın

Sendin be kadın elimi uzattığımda kapıp giden

Hep başka yerlere

Döndüm dolaştım

Hangi yola saptıysam düşünmeden

Çıktı ayrı yerlere

Emin adımlarla uzaklaştım hayatın sesinden

Buzluklarda sakladım mikroplardan pislikten

Buz tutmuş her yerin adeta sen fark etmeden

Sarıldım hiç korkmadım soğuktan, üşümekten

Sendin be kadın elimi uzattığımda kapıp giden

Hep başka yerlere

Döndüm dolaştım

Hangi yola saptıysam düşünmeden

Çıktı ayrı yerlere

Sendin be kadın elimi uzattığımda kapıp giden

Hep başka yerlere

Döndüm dolaştım

Hangi yola saptıysam düşünmeden

Çıktı ayrı yerlere

I left the wreckage area with sure steps

I've never tasted such betrayal

When asked I say he died for me

In fact, it was always hidden in the morgue of my memory.

I never lived after you, I was actually the one who died

I cried every night, under my duvet

You're on my mind when I wake up, you're on my bed at night

There have been people who have come and gone, you always stay here

It was you, woman, who was snatched when I extended my hand

always somewhere else

I turned around

Regardless of which path I took

Output to separate places

I took firm steps away from the sound of life

I kept it in the freezers from germs and dirt

It's almost as if your whole place is frozen without you noticing.

I hugged, I was never afraid of cold, cold

It was you, woman, who was snatched when I extended my hand

always somewhere else

I turned around

Regardless of which path I took

Output to separate places

It was you, woman, who was snatched when I extended my hand

always somewhere else

I turned around

Regardless of which path I took

Output to separate places