A Chantar - Estampie

A chantar m’er de so qu’eu no volria

Tant me rancur de lui cui sui amia;

Car eu l’am mais que nuilla ren que sia:

Vas lui no. m val merces ni cortezia

Ni ma beltatz ni mos pretz ni mos sens;

C’atressi.m sui enganad' e trahia

Com degr' esser, s’eu fos dezavinens

D’aisso.m conort, car anc non fi faillensa

Amics, vas vos per nuilla captenenssa;

Ans vo am mais non fetz Seguis Valensa

E platz mi mout quez eu d’amar vos vensa

Lo meus amics, car etz lo plus valens;

Mi faitz orgoil en digz et en parvensa

Et si etz francs vas totas autras gens

Meraveill me cum vostre cors s’orgoilla

Amics, vas me, per qui’ai razon queu. m doilla;

Non es ges dreitz c’autr' amors vos mi toilla

Per nuilla ren que. us diga ni acoilla

E membre vos cals fo. l comensamens

De nostr’amor! Ja Dompnedeus non voilla

Qu’en ma colpa sia. l departimens

Proeza grans, qu’el vostre cors s’aizina

E lo rics pretz qu’avetz, m’en ataïna

C’una non sai, loindana ni vezina

Si vol amar, vas vos no si' aclina;

Mas vos, amics, etz ben tant conoissens

Que ben devetz conoisser la plus fina;

E membre vos de nostres partimens

Valer mi deu mos pretz e mos paratges

E ma beutatz e plus mos fins coratges;

Per qu’eu vos man lai on es vostr' estatges

Esta chanson, que me sia messatges:

E voill saber, lo meus bels amics gens

Per que vos m’etz tant fers ni tant salvatges;

No sai si s’es orgoills o mal talens

Mais aitan plus voill li digas, messatges

Qu’en trop d’orgoill an gran dan maintas gens