Шлях валхвоў - Дрыгва

Са мной гульню заладзіў вецер,

У чыстым полі сярод ночы.

Гне да долу, збіць з ног хоча,

Засыпае снегам вочы.

Але бачу, недалёка

Засталося мне да лесу.

За сцяной дрэў, за высокай,

Завірухе мала месца.

Абраў знаёмы накірунак

І ў чорны глыб накіраваўся.

Стамляла йсці па гурбах снега,

Ды часам за галлё чапляўся.

Усё, заўважыў гэта месца —

Густы ельнік што хавае.

Невялікая паляна,

Туды я накірунак маю.

Вогнішча развёў у цемры

І ў наступнае імгненне

Цень адкінуў святы камень —

Прад ім ўпаў я на калені.

І ў час калі прамовіў словы

Хвалы Багам нашага роду,

Цела Дух прашчура напоўніў

І ўвабраў я моц прыроды.

Нават той скарб каштоўных ведаў,

Што лес пранёс ў пакаленнях,

Раптоўна розум мой спасцігнуў

І атрымаў я прасвятленне.

Колазварот жыцця зямнога

Усім даўно адзначыў месца.

У віры бясконцым і спрадвечным

Павінны мы свой лёс пранесці.

The game started with me in the wind,

In a clear field in the middle of the night.

Bends down, wants to knock down,

Fills his eyes with snow.

But I see not far

I have to go to the forest.

Behind the wall of trees, behind the high,

The whirlwind has little room.

Chose a familiar direction

And went into the black depths.

Tired of walking on snowdrifts,

Yes, sometimes he clung to the branches.

Everyone noticed this place -

Thick spruce that hides.

A small glade,

That's where I'm headed.

The fire was lit in the dark

And the next moment

The shadow cast the holy stone -

I fell to my knees before him.

And at the time he spoke the words

Praise be to the Gods of our kind,

The body of the Spirit is abundantly filled

And I absorbed the power of nature.

Even that treasure of valuable knowledge

What the forest has carried down for generations,

Suddenly my mind realized

And I received enlightenment.

The cycle of earthly life

Everyone has long noted the place.

The vortex is infinite and eternal

We must carry our destiny.