Roza - Dimitris Mitropanos

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα

Γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό

Περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα

Και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα

Και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο

Μα τα κελιά μας είναι χωριστά

Σε πολιτεία μαγική γυρνάμε

Δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε

Φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις

Σε ένα παραμύθι εφιαλτικό

Φωνή εντόμου τώρα ειν' η φωνή μου

Φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου

Με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία

Πώς η ιστορία γίνεται σιωπή

Τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο

Συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω

Τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι

Πώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρός

Περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα

Και γω μέσ' στην ομίχλη και τη μπόρα

Κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία

Πώς η ιστορία γίνεται σιωπή

Τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο

Συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω

Τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

My lips are dry and thirsty

They are spinning on the asphalt water

The wheeled vehicles pass by me

And you tell me the storm is waiting for us

And you pull me into a cabaret liquid

We walk together on the same road

But our cells are separate

We return to a magical state

I no longer want to know what we are asking for

It is enough to give me two kisses

You play me in roulette and you lose me

In a nightmare fairy tale

Insect voice is now my voice

Climbing plant my life

You cut me and throw me in the void

How need becomes history

How history becomes silence

Why are you looking at me Rosa numb

Forgive me for not understanding

What computers and numbers say

My love of coal and sulfur

How has the weather changed you like that?

The wheeled vehicles pass over us

And I go through the fog and the rain

I sleep next to you fasting

How need becomes history

How history becomes silence

Why are you looking at me Rosa numb

Forgive me for not understanding

What computers and numbers say