Lipiec - Coma

Kurz w słońcu

W szczelinach okien

Słoneczny promień

W drewnianym domu

Kurz pachnie latem

W ogrodzie jabłek

Czerwonych gałęzie

Do ziemi warkocze

Jesteś na dole

Gotujesz kaszę

Podasz z burakiem

I klopsikami

Leżę po drzemce

Nic mnie nie smuci

Dzień zapowiada się pięknie

Poręcze z rattanu

To tata fotele

Na taras je jeszcze

Wystawił nim zamarł

W słonecznym spocie lipca

Tu w każdy kąt kochana

Wpisana jest taka tęsknota

Która się budzi widzisz

Jak Franek, synek z bólem brzuszka

I w środku dnia dopada

Budzi się w środku nocy

Zaciska żołądek skurczami tępymi

I pięknem ślepym kiszki rwie

Bo to jest piosenka moich trzewi

O przemijaniu i o jesieni

Brodą mnie jeszcze drapał

Tak drapał, że aż szeleściło

Dziadek Staszek

Ojciec Staszek

Szeleściło jak jesień

Pod butem

A jeszcze nie wczoraj

Jak lipiec nad głową

I my w tych fotelach na żółto

Wyświeceni pogodą jak drutem

Kawę piliśmy

I wino wieczorem

Donikąd nam nie uciekały

Te ramy czasu

Lipca, sierpnia, września

W tej ramie zdobnej

Mnie się czas zatrzymał

Najpiękniejszego popołudnia z tobą

I dzisiaj mi zaczął

Na szali zwisać

Na szali przechylić się losu

Z taką tęsknotą, wiesz

Że nie wróci

Tasuję życie jak talię kart

Albo przechadzam po galerii art

Bo to jest piosenka moich trzewi

O przemijaniu i o jesieni

Dust in the sun

In the window slots

A sunbeam

In a wooden house

The dust smells like summer

In the apple garden

Red branches

To the ground the braids

You are downstairs

You are cooking porridge

Serve with beetroot

And meatballs

I am lying after a nap

Nothing makes me sad

The day is going to be beautiful

Rattan handrails

It's Dad's armchairs

He still eats on the terrace

He staged it froze

In a sunny July spot

Here at every corner, sweetheart

Such a longing is inscribed

Which wakes up you see

Like Franek, a son with stomach ache

And in the middle of the day it catches up

He wakes up in the middle of the night

He tightens his stomach with blunt contractions

And with the blind beauty of the bowels it tears

Because this is the song of my guts

About transience and autumn

He was still scratching me with his beard

It scratched so much that it rustled

Grandpa Staszek

Father Staszek

It rustled like autumn

Under the shoe

And not yesterday

Like July overhead

And we are yellow in these armchairs

Shining with the weather like a wire

We drank coffee

And wine in the evening

They were running nowhere

These time frames

July, August, September

In this ornate frame

Time has stopped for me

Have a beautiful afternoon with you

And today he started me

Hang on the scales

The fate is at stake

With such a longing, you know

That he won't come back

I shuffle life like a deck of cards

Or I'm wandering through the art gallery

Because this is the song of my guts

About transience and autumn