Şeyh Bedrettin Destanı - Cem Karaca, Edirdahan

Sıcaktı

Sıcak

Sapı kanlı, demiri kör bir bıçaktı

Sıcak

Sıcaktı

Bulutlar doluydular

Bulutlar boşanacak

Boşanacaktı

O kımıldanmadan baktı

Kayalardan

Iki gözü iki kartal gibi indi ovaya

Orda en yumuşak, en sert

En tutumlu, en cömert

En seven

En büyük, en güzel kadın;

TOPRAK Nerdeyse doğuracak doğuracaktı

Sıcaktı

Baktı Karaburun Dağlarından O

Baktı bu toprağın sonundaki ufka çatarak kaşlarını;

Kırlarda çocuk başlarını kanlı gelincikler gibi koparıp

Çırılçıplak çığlıkları sürükleyip peşinde

Bes tuğlu bir yangın geliyordu karşıdan ufku sarıp

Bu gelen Şehzade Murat’tı

Hükmü Humayun sadır olmuştu ki Şehzade Murat’ın ismine

Aydın eline varıp Bedreddin halifesi mühid Mustafa’nın başına ine

Sıcaktı

Bedreddin halifesi mühid Mustafa baktı

Baktı köylü Mustafa

Baktı korkmadan, kızmadan, gülmeden

Baktı dimdik dosdoğru

Baktı O

En yumuşak, en sert

En tutumlu, en cömert

En seven

En büyük, en güzel kadın;

TOPRAK Nerdeyse doğuracak doğuracaktı

Baktı Bedreddin yiğitleri kayalardan ufka baktılar

Gitgide yaklaşıyordu bu toprağın sonu fermanlı bir ölüm kuşunun kanatlarıyla

Bu kayalardan bakanlar, onu

Üzümü, inciri, narı;

Tüyleri baldan sarı

Sütleri baldan koyu davarlan

Ince belli aslan yeleli atlarıyla

Duvarsız ve sınırsız bir kardeş sofrası gibi açmıştılar

Sıcaktı

Baktı

Bedreddin yiğitleri baktılar ufka…

En yumuşak, en sert

En tutumlu, en cömert

En seven

En büyük, en güzel kadın;

TOPRAK Nerdeyse doğuracak, doğuracaktı

Sıcaktı

Bulutlar doluydular

Nerdeyse tatlı bir söz gibi ilk damla düşecekti yere

Birdenbire

Kayalardan dökülür, gökten yağar, yerden biter gibi

Bu toprağın verdiği en son eser gibi

Bedreddin yiğitleri şehzade ordusunun karşısına çıktılar

Dikişsiz ak tibaslı baş açık, yalnayak ve yalınkılıçlılar

Mübalağa cenkolundu

Aydının Türk köylüleri

Sakızlı Rum gemiciler

Yahudi esnaflan

Onbin mühim yoldaşı Börklüce Mustafanın

Düşman ormanına onbin balta gibi daldı

Bayrakları al, yeşil

Kalkanları kakma, tolgası tunç saflar pare pare edildi ama

Boşanan yağmur içinde gün inerken akşama

Onbinler ikibin kaldı

Hep bir ağızdan türkü söyleyip

Hep beraber sulardan çekmek ağı

Demiri oya gibi işleyip hep beraber

Hep beraber sürebilmek toprağı

Ballı incirleri hep beraber yiyebilmek

Yarin yanağından gayri her şeyde, her yerde hep beraber diyebilmek için

Onbinler verdi sekizbinini…

Yenildiler

Yenenler, yenilenlerin dikişsiz akgömleğinde sildiler

Ve hep beraber söylenen bir türkü gibi, kılıçlarının kanını

Hep beraber kardeş elleriyle işlenen toprak

Edirne sarayında damızlanmış atların eşildi nallarıyla

Tarihsel, sosyal, ekonomik şartların zaruri neticesi bu

DEME…

Bilirim

O dediğin nesnenin önünde kafamla eğilirim

Ama bu yürek

O bu dilden anlamaz pek

O «Hey gidi kanbur felek, hey gidi kahpe devran hey», der

Ve teker teker

Bir an içinde

Omuzlarında dilim dilim kırbaç izleri, yüzleri kan içinde

Geçer çıplak ayaklarıyla yüreğime basarak

Geçer Aydın ellerinden Karaburun mağlupları

Dostlar

Biliyorum

Dostlar

Biliyorum nerde, ne haldedir O

Biliyorum gitti gelmez bir daha

Biliyorum bir deve hörgücünde, kanayan bir çarmıha, çırılçıplak bedeni mıhlıdır

kollarından

Dostlar bırakın beni, bırakın beni

Dostlar bir varayım göreyim Bedreddin kullarından Börklüce Mustafayı Mustafayı

Boynu vurulacak ikibin adam, Mustafa ve çarmıhı

Cellat kütük ve satır herşey hazır herşey tamam

Kızıl sırma işlemeli bir başa, altın üzengiler, kır bir at

Atın üstünde kalın kaşlı bir çocuk, Amasya padişahı şehzade Sultan Murat

Ve yanında onun bilmem kaçıncı tuğuna ettiğim Bayezid paşa

Satırı çaldı cellat

Çıplak boyunlar yandı nar gibi

Yeşil bir daldan düşen elmalar gibi birbiri ardına düştü başlar

Ve her baş düşerken yere

Çarmıhından Mustafa

Baktı son defa

Ve her yere düşen başın kılı depremedi;

İRİŞ DEDE SULTANIM İRİŞ dedi bir

Başka bir söz demedi

it was hot

Hot

It was a bloody handle and a blunt iron knife.

Hot

it was hot

the clouds were full

The clouds will divorce

would divorce

He looked without moving

from the rocks

His two eyes landed on the plain like two eagles

There the softest, the hardest

The most frugal, the most generous

most loving

The biggest, most beautiful woman;

EARTH It almost gave birth

it was hot

He looked from the Karaburun Mountains

He looked at the horizon at the end of this land, frowning;

In the fields the children plucked their heads like bloody poppies

Dragging and chasing naked screams

A fire of five bricks was coming, enveloping the horizon from the opposite side.

This was Şehzade Murat who came

Humayun's verdict was so sad that Prince Murat's name

Arrived in Aydın and landed at the head of Bedreddin's caliph, Muhid Mustafa.

it was hot

Bedreddin caliph Muhid Mustafa looked

The villager Mustafa looked

He looked without fear, without anger, without laughing

He looked straight

He looked

The softest, the hardest

The most frugal, the most generous

most loving

The biggest, most beautiful woman;

EARTH It almost gave birth

Bedreddin's valiant men looked at the horizon from the rocks.

The end of this land was getting closer and closer with the wings of a death bird with a decree

Those who look from these rocks,

Grape, fig, pomegranate;

Feathers are honey-yellow

Their milk is darker than honey

With slender-waisted lion-maned horses

They opened it like a brother's table without walls and borders.

it was hot

He looked

Bedreddin valiants looked at the horizon…

The softest, the hardest

The most frugal, the most generous

most loving

The biggest, most beautiful woman;

EARTH Almost gave birth, would give birth

it was hot

the clouds were full

Almost like a sweet word, the first drop fell to the ground.

Suddenly

It pours from the rocks, it rains from the sky, it seems to end from the ground.

It's like the last work of the land

Bedreddin's valiants came before the prince's army

Seamless white-headed, barefoot and bare-bladed

Compromised

Turkish villagers of Aydın

Gummy Greek sailors

Jewish shopkeepers

Ten thousand important comrade Börklüce Mustafa

He plunged into the enemy jungle like ten thousand axes

Take the flags, green

The shields are not inlaid, the bronze coats are torn apart, but

As the day descends in the pouring rain

Ten thousand two thousand left

Singing a song all together

Pulling the net from the waters together

Processing iron like needlepoint, all together

To plow the land together

To be able to eat figs with honey together

To be able to say tomorrow in everything, everywhere, together, except your cheek

Tens of thousands gave eight thousand…

they were defeated

The vanquished wiped out in the seamless white shirt of the vanquished

And bleed the blood of their swords, like a song sung together

The land worked together by the hands of brothers

The horses bred in Edirne palace were matched with their hoofs.

This is the necessary result of historical, social and economic conditions.

DO NOT SAY…

I know

I bow my head in front of the object you say

But this heart

He does not understand this language very much

He says, "Hey, go kanbur felek, hey bitch, hey"

And one by one

in a moment

Whip marks on their shoulders, their faces covered in blood

It passes by stepping on my heart with its bare feet

The losers of Karaburun from the hands of passes Aydın

Friends

I know

Friends

I know where he is

I know it's gone, it won't come again

I know in a camel's hump, to a bleeding cross, his naked body is nailed

from your arms

Friends leave me, let me go

Friends, let me see one of Bedreddin's servants, Börklüce Mustafa, Mustafa

Two thousand men to be beheaded, Mustafa and his cross

Executioner log and row everything is ready everything is ok

A red brooch embroidered head, golden stirrups, a gray horse

A boy with thick eyebrows on a horse, the sultan of Amasya, the prince Sultan Murat

And next to him, Bayezid Pasha, whom I adore, I don't know

The executioner stole the line

Bare necks burned like pomegranates

Like apples falling from a green branch, one starts falling one after another

And every time the head falls to the ground

Mustafa from his cross

He looked for the last time

And the hair of the head that fell all over the place did not quake;

IRIS DEDE SULTANIM IRIS said a

He didn't say another word