Sesindeki Yalnızlık - Cem Adrian, Melis Danişmend, Karaçalı

Gözlerinde buz parçaları izler, sessizlik

Ve sessiz bir sitem olarak, kalkar yıldızları izler

Aşk yok, markaların kalbinde yatan yalnızlık var

Ben yokum, aynada biriken, uzayan yalnızlıklar

Size acı, içki ve unutuş eğer: aşk

Batma, ölüm ve hiçlikse dayatılan rol desem

Bu sürgülü ve keçeleşmiş kirpiklerin ne anlamı var?

Size gösterilen bir veda ve yol desem

Ve kan, ve hayat, ve duygular bana mutluluk

Biraz ne zan, ne sana dair kırık bir ati.

Konu: Miras

Üzgünüm denedim her versiyonunu üzgünlüğün

Kaybetmek korkularıydı odama giren mavi duman

O sesler de kayıp, içim bomboş artık

Daha mı yalnızım?

Hayır!

Mutsuzluk uyuşturuyor, umudun kıyısız tarafındayım

Ben asla ağlamam, sadece gözlerim dayanıksız

Hayvan yangısı, yılgın çiçek çelenkleri gönderdim cenazeme

Şimdi gündelikçi akşamlara kon

Hatırlat bana uzak ve yakınlığın sarıldığı bankı

Hatırlat, nasıl başlamalıydı dinlediğimiz ilk şarkı?

Hatırlat başak saplarını dik tutan gölgemi

Hatırlat efkarı, deliren gezegenimi ve öfkemi

Hatırlat nasıl yenilirdi güneş?

Çiçekleri delip geç!

Hatırlat bana benzediğin şehri, gerçekten sevince

Yalnızlık, yalnızlık

Saklandığın o küçük delikte buluyor seni

Yalnızlık, yalnızlık

Seviştiğin o kalpsiz bedende uyuşturuyor seni

Yalnızlık, yalnızlık

Saklandığın o küçük delikte buluyor seni

Yalnızlık, yalnızlık

Seviştiğin o kalpsiz bedende uyuşturuyor seni

Bir yağmura başlar gibi, bir koşuda yavaşlar gibi

Şaşkın ve atılgan, ataerkil ve kıvrak

Bir ismin arasına kıstırılmış sonsuzluk gibi aşk

Nasıl yol alır sayısız dudaklarından?

Gel kıyılarına yüzümün, yüzme öğret can çekişen balıklarına

Gel o kumun dakikalarına kumrallığını uzat

Ve biraz sakalımın kokusunu al, götür ört yastığına

Bir oğul doğur ve beni unut, hatıralarımı yak

Şimdi hiç görmedim o son seviştiğin yabancıyı

Alışırım konuk oyuncu olup kaçınılmaz sonlarıma

Mutluluk üzerine bahis yapma zamanlarımızdı, hatırlarım

Ansızın kente ve yüreğime doğrulttuğun tabancayı

Zamansız ve Fransız, kör makas, kesik rızk

Kahve ile dirilen hücre, bunlar bizim merhabalarımız

Nikotinle görünen sabah, bunlar bizim günaydınımız

Bir unutuşun ortasındayız, bunlar elvedalarımız

Şimdi seni gasp edecekler bir yüzük ve müstakil evle

Benim bütün takım elbiselerime pişmanlık sıçrayacak

O zaman çöküp bir sigara yakabilirim bu kentte

Yağmurlar yağdırabilirim taze simit kuyruklarına

Gidişine korunamadığım gibi, dönüşünü de savunamam

Yokluğuna dayanabilirim, ancak sade bir fotoğraf olarak

Köprüler de ayrılabiliyor, nehirler de sevgilim

Hayat böyle;

bir yerden sonra ne kadar karışsan da kalabalıklara

Yalnızlık, yalnızlık

Saklandığın o küçük delikte buluyor seni

Yalnızlık, yalnızlık

Seviştiğin o kalpsiz bedende uyuşturuyor seni

Yalnızlık, yalnızlık

Saklandığın o küçük delikte buluyor seni

Yalnızlık, yalnızlık

Seviştiğin o kalpsiz bedende uyuşturuyor seni

Ice tracks in your eyes, silence

And as a silent reproach, he gets up and watches the stars

There is no love, there is loneliness that lies at the heart of the brands

I do not exist, the longing loneliness accumulated in the mirror

If you suffer, drink and forget: love

If I say sinking, death and the imposed role of nothingness

What is the meaning of these sliding and matted eyelashes?

If I say goodbye and road shown to you

And blood, and life, and feelings make me happy

A little bit of a broken horse about neither your thoughts nor you.

Subject: Inheritance

I'm sorry I tried every version of your sorry

It was the fear of losing, the blue smoke entering my room

Those voices are also lost, I'm empty now

Am I still alone?

No!

Anxiety numbs, I'm on the shoreless side of hope

I never cry, it's just my eyes are flimsy

Animal fire, I sent wreaths of dazed flowers to my funeral

Now to casual evenings

Remind me of the bench where distance and intimacy hug

Remind me, how should the first song we listen to begin?

Remind me of my shadow that keeps the spike stalks upright

Remind me of the evil, my mad planet and my anger

Remind me how was the sun eaten?

Pierce the flowers!

Remind me of the city you look like when you truly love it

loneliness, loneliness

He finds you in that little hole where you hide

loneliness, loneliness

It makes you numb in that heartless body you made love to

loneliness, loneliness

He finds you in that little hole where you hide

loneliness, loneliness

It makes you numb in that heartless body you made love to

Like it starts a rain, like it slows down on a run

Confused and assertive, patriarchal and agile

Love like eternity trapped between a name

How does it make its way through your countless lips?

Come swim to your shores, teach your dying fish to swim

Come stretch your brownness to the minutes of that sand

And smell a little of my beard, take it to your pillow

Give birth to a son and forget me, burn my memories

Now I've never seen that stranger you last made love to

I get used to my inevitable end by being a guest actor.

It was our time to bet on happiness, I remember

The gun you suddenly pointed at the city and my heart

Timeless and French, blunt scissors, cut sustenance

Cell resurrected with coffee, these are our hellos

Morning with nicotine, these are our good mornings

We're in the middle of oblivion, these are our goodbyes

Now they'll extort you with a ring and a house

Regret will splash on all my suits

Then I can collapse and light a cigarette in this city

I can make it rain on fresh bagel tails

Just as I cannot be protected from your departure, I cannot defend your return.

I can bear your absence, but as a plain photograph

Bridges can part, too, my dear

Such is life;

no matter how much you mingle after a place

loneliness, loneliness

He finds you in that little hole where you hide

loneliness, loneliness

It makes you numb in that heartless body you made love to

loneliness, loneliness

He finds you in that little hole where you hide

loneliness, loneliness

It makes you numb in that heartless body you made love to