İstasyon İnsanları - Teoman, Bülent Ortaçgil

Ruhi’dir benim adım hiç çıkamam evimden

Dostlar uydururum hayali mutluyumdur bu yüzden

Bir çiçek dürbününden insanlara bakarken

Bir gün bir istasyon gördüm trenleri geciken

Yolcular ellerinde tek gidişlik bir bilet

Henüz bilmeseler de hayat bundan ibaret

İstasyon insanları buradalar tesadüfen

Aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden

Eskiden çok eskiden ben daha çok küçükken

Henüz cennet plajı otopark olmamışken

Mercanların arasında küçük balıklar vardı

En güzelleri el boyunda kavuniçi olanlardı

Bir gün bir rüya gördüm o kavuniçi balık benmişim

Büyümem beklenmeden afiyetle yenmişim

İstasyon insanları buradalar tesadüfen

Aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden

Ruhi’dir benim adım

Bir sırrım var saklarım

Ama görünce anlarsınız

Yalnız dikkat acımayın acınmak canımı en çok acıtandır

İstasyon insanları buradalar tesadüfen

Aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden

My name is Ruhi, I can never leave my house

I make up friends, so I'm happy

Looking at people through a kaleidoscope

One day I saw a station with delayed trains

Passengers hold a one-way ticket

Even if they don't know yet, that's what life is all about

Station people are here by chance

Dreaming of the same dream and going to different places

Long ago when I was very young

While paradise beach is not a parking lot yet

There were small fish among the corals

The most beautiful ones were the hand-sized melon ones.

One day I had a dream that I was that orange fish

I was eaten without waiting for my growth

Station people are here by chance

Dreaming of the same dream and going to different places

Ruhi is my name

I have a secret I keep

But you'll understand when you see

Just be careful, don't pity, pity hurts me the most

Station people are here by chance

Dreaming of the same dream and going to different places