Eylül Akşamı - Teoman, Bülent Ortaçgil

hiçbir neden yokken,

ya da biz bilmezken tepemiz atmış

ve konuşmuşuzdur…

onca neden varken

ve tam sırası gelmişken

hiçbirşey yapmamış

ve susmuşuzdur…

aynı anda aynı sessiz geceye doğru

içim sıkılıyor demişizdir

aynı sabaha uyanırken

kimbilir

aynı düşü görmüşüzdür

olamaz mı?

olabilir.

onca yıl sen burada

onca yıl ben burada

yollarımız hiç kesişmemiş

şu eylül akşamı dışında

belki benim kağıt param,

bir şekilde, döne dolaşa

senin cebine girmiştir

belki aynı posta kutusuna,

değişik zamanlarda da olsa,

birkaç mektup atmışızdır

ayın karpuz dilimi gibi

batışını izlemişizdir deniz kıyısında

aynı köşeye oturmuşuzdur köhnede

belki de birkaç gün arayla

olamaz mı?

olabilir.

onca yıl sen burada

onca yıl ben burada

yollarımız hiç kesişmemiş

şu eylül akşamı dışında.

bostancı dolmuş kuyruğunda

sen başta ben en sonda

öylece beklemişizdir…

sabah 7: 30 vapuruna

sen koşa koşa yetişirken,

ben yürüdüğümden kaçırmışımdır

aynı anda başka insanlara,

seni seviyorum demişizdir…

mutlak güven duygusuyla,

başımızı başka omuzlara dayamışızdır

olamaz mı?

olabilir.

onca yıl sen burada

onca yıl ben burada

yollarımız hiç kesişmemiş

şu eylül akşamı dışında

for no reason,

or while we didn't know, we were upset

and we talked…

with so many reasons

and just in time

did nothing

and we are silent…

into the same quiet night at the same time

we said i'm bored

waking up the same morning

who knows

we had the same dream

can't it?

it could be.

all these years you've been here

ten years I've been here

Our paths have never crossed

except this september evening

maybe my paper money,

somehow, round and round

it's in your pocket

maybe to the same mailbox,

albeit at different times,

we sent a few letters

like a watermelon slice of the moon

we watched the sunset by the sea

we sat in the same corner

maybe a few days apart

can't it?

it could be.

all these years you've been here

ten years I've been here

Our paths have never crossed

Except this September evening.

in the queue of the bostancı minibus

you first, me last

we just waited…

to the 7:30 a.m. ferry

as you rush to catch up,

I missed because I was walking

to other people at the same time,

we said i love you...

with absolute confidence,

we rest our heads on other shoulders

can't it?

it could be.

all these years you've been here

ten years I've been here

Our paths have never crossed

except this september evening