Müsli Män - BAP

Ich stund friedlich en der Frittenbuud

Plötzlich woore do, met su 'nem Feuerschwert und Heiljenschein

Lange blonde Hoor, bläcke Fööß met nur Sandale draan

Schweb hä op mich zo, speut messjanisch op ming Currywoosch

Ich saare: «Hühr ens, wer bess do?»

«Typisch, dat do mich nit kenns, ich benn dä Müsli-Män.»

Paar Daach späder stonn ich en der Kneip

Do spür ich: hä ess do

Ich hatt mer jraad et eezte Bier bestellt

Do sinn ich en, inkognito: Sing blonde Hoor, met Henna ruutjefärf

Ne Schal vun Al-Fatach, Ich saare:

«Weet, hühr zo, verjess dat Bier, dunn mir ne Appelsaff»

Dä laach, un nimmp mieh janit ähnz

«PST», saach ich, «Mann, do steiht dä Müsli-Män.»

Am nächsten Daach woot et besonders fies, op der Autobahn

E Understatement-Damenfahrrad, wieß, Import uss Amsterdam

Stopp dä Buss met unsrer Aanlaach drin

Koot vüür Wesseling un konfisziert dat

Wat elektrisch ess un lööt uns nur dä Tambourin

Klar — wer dat woor, verroot ich jähn:

Dat woor dä Müsli Män

Mir wooren tierisch sauer, ess doch klar

Eez hammer ens jetob

Donoh — flexibel — flöck uns Repertoire op Skiffel ömjeprob

Dä Major Bänjo, Axel Xylophon, ich met 'ner Klarinett

Ahm Waschbrett Wolli, Schmal ahm Susaphon

— statt Baß en Tuba jetz. Nur dä Fonz ahm Mixer

Dä woor Fän, weil dä Fonz hatt frei hück

Dank unsrem Müsli-Män

Dann koot vüürm Auftritt luhr ich en dä Saal

Wie ich dat immer dunn

Vüür Lampenfieber schläät mer’t Häzz em Hals:

«Oh, wat e Publikum!»

Vüür allen Dingen do dä Härtetyp mäht mich verstärkt nervös

Dä Häuptling do, met Irokesenschnitt, dä mich su hämisch grööß

Ich denk: «Ich spenne, ich benn krank!

Do steht der Müsli-Män als Punk!»