Ətrini qoxlamadan sevdim səni, sevdim yəni

Limanda yorğun ayaqlar gözlədi, gəlmədi gəmi

Sevmədi məni, nə də saymadı təqvimləri

Xətrinə şeir yazıb, vərəqə düzdüm hər cümləni

Hər cümə səni görməkçün bir neçə söz bəs eləyirdi

Çoxdan küsüb o məndən, amma gözləri yenə nəsə deyirdi

Lal olan ayaqlar gedirdi, kar olan hisslərin ardınca

Gündən-günə keçir ömür, hər səhər sənsiz oyandıqca

Günəş nurunu üzümə vurub gizlənirdi hardasa

Yağış təbiəti necə unudar torpaq hələ də yaşdırsa?

Yol daşdırsa, sənə gələ bilməsəm əgər, ara bir yada sal

Sənə 20 mahnı, 4 kitab, bir ömür yazdım hardasa!

Gəl, hardasan?!

Həmin yerdəsənmi hələ də?

Tozlanıbmı pəncərələr, varmı yanında bir kimsə?

İtirdim kimisə... Bilirsən necə tək qaldım?!

Yeganə doğmamsan ki, illərdir yad kimisən...

Ayrılığımıza şahid olan hər bir küçənin

Tozunda, torpağında ətrin qalıb ilk günkü kimi

Təki sən gül deyə mən neçə gülü qırdım az yaşında

Təxmini üç ildir qalıb ayrı saçların balışımdan

Sevməsən də sevərəm

Geri gəlməsən gözlərəm

Dedin geriyә dönmәrәm ovuclarına

Mənim əllərimdə sənə gül

Sənin əllərində bir ömür

Göz yaşlarım da süzülür yollarına

Bilmirsən sən...

Təxmini üç ildir qalıb ayrı saçların balışımdan

Sən bilən əvvəlki kimi gözəl qoxmur saçım, saqqalım

Kölgən gözümə qaranlıq dəyirdi şər qarışanda

Qalanlar ölümə məhbus olur, gedənlərsə sağ qalır

Dolaşır əlimə saçları qəhvəyi gözlərində qəm

Dodaqlar adını sayıqladı və gördü gözlərim nələr

Xəbərsiz çıxıb getdi ürəyimdən gözlənilmədən

Ona görə yaşamaq daha çətin gəlir ölümə nisbətən

Mənim əllərimdə sənə gül

Sənin əllərində bir ömür

Göz yaşlarım da süzülür yollarına

Я любил тебя без запаха, я любил тебя

Усталые ноги ждали в гавани, корабль не пришел

Он не любил меня и не считал календари

Я написал для него стихотворение и написал каждое предложение на листе бумаги

Нескольких слов было достаточно, чтобы видеть вас каждую пятницу

Он уже давно злился на меня, но его глаза все еще что-то говорили

Шли немые ноги, за ними глухие чувства

Жизнь продолжается день за днем, каждое утро я просыпаюсь без тебя

Солнце светило мне в лицо и куда-то пряталось

Как природа может забыть о дожде, если почва еще влажная?

Если дорога перекрыта, если я не смогу прийти к тебе, вспомни на время

Я написал тебе 20 песен, 4 книги, где-то всю жизнь!

Давай, ты где?!

Ты еще там?

Окна запылились, есть ли кто-нибудь рядом с ними?

Я потеряла кого-то... Знаешь, как я осталась одна?!

Вы не единственный, кто был чужим в течение многих лет ...

Каждая улица, которая видела нашу разлуку

В пыли, в почве запах остался как в первый день

Сколько цветов я срезал, когда был маленьким?

Около трех лет от подушки отделялись волосы

Я люблю тебя, даже если ты не

Я с нетерпением жду встречи с вами

Ты сказал, что я не вернусь к своим ладоням

Роза в моих руках

Всю жизнь в ваших руках

Мои слезы текут по своим путям

Вы не знаете...

Около трех лет от подушки отделялись волосы

Как вы знаете, мои волосы и борода уже не пахнут так красиво, как раньше

Тень была темна в моих глазах, когда смешалось зло

Остальные заключены в тюрьму на смерть, а те, кто уезжает, выживают

Бродячая рука волосы карие глаза грустные

Название губ поразило, и я увидел, что мои глаза

Неожиданно мое сердце вышло неожиданно

Поэтому жизнь труднее смерти

Роза в моих руках

Всю жизнь в ваших руках

Мои слезы текут по своим путям