Deyirlər Bakı balaca şəhərdir, bir gün qovuşarıq əlbət

Nə vaxtsa çıxarar qabağıma səni keçdiyimiz küçələr

Heç vaxt danışmasaq da, arada xətir soruşarıq əlbət

Çünki, davam eləyir hələ də, həmişəki içkili gecələr

Tuta bilmir heç bir budaqdan, daha yorulub əllərim

Sənsiz hallarımın ilki ayıq, sonu gicəllənir

Tüstü tüstünün dalıyca dolub soyudur əsəbi

Qəlbimə xəyanət olsa da, bilə-bilə unuduram səni

Başqası var idi həyatında, mənlə idin hərfiyən

Dodaqların deyən yalanı gözün bir təhər deyər

Sən mənə vida cümləsi, mən isə sənə şərqiyəm

Nə mən deyən olmadı, yar, olmadı nə də sən deyən

… nə vaxtsa dərdə bürünsən denən

Yenə də yanına gələrəm inan, amma bir azca səbr elə

Əllərimi buraxsan da, məni qəlbinə həbs elə

Bunu sevgidən sayaram məni qəsdən öldürsən belə

Al mənim əllərimdən

Yazdığım sətirləri, yandır

Dayanma… Ümid yox

Bildiyim hər şeydən usandım

Divardan asılmış şəkillər

Ətrini gətirməz küləklər

Onun saçlarında külək, gözündə nəm, yanağı buzdan

Mənim eşqim — qırıq qələm, vərəq, qəlbimdə ahu-zar

Sən intizarımdan uzaq, özgə xəyallarına dustaq

Əgər məhəbbət budursa, izahına tək mənəm ustad

Qəlbimdəki sarayımı görməyib heç bir memar

Bir vaxt sevdiyin ruh, indi cəsəd, üstü tikili ehram

Məni tapa biləsən deyə yollarına gül düzür hər hecam

Və haqq yox ağlamağına, qələm alırsa səndən ilham

Nədir bu naz mənə, bu nə işvə, nə əda, bu nə eyham?!

Səndən toy-nişan xəbərləri gələcək, məndən edam

Nə gərək idi ki, könül bağçaların elədin viran

Axı, bizə qocalmağa bəs edərdi közərən ocaq, bir dam

… itirir bütün hissləri bir məqamda insan

Onda tək qalırsan, yanında özündən özgə kim var?

Məcnun olsa yerimdə o da, ümidlərin üzər daha

Говорят Баку город маленький, встретимся, конечно

Когда-нибудь улицы, по которым мы прошли, предстанут передо мной.

Даже если мы никогда не разговариваем, мы, конечно, будем здороваться время от времени

Потому что обычные пьяные ночи все еще продолжаются

Я не могу держать ни одну ветку, мои руки устали

Без тебя я бодрствую в начале и кружусь в конце

Дым полон дыма и леденит нервы

Хотя мое сердце предано, я сознательно тебя забываю

В твоей жизни был кто-то другой, ты был буквально со мной

Твои глаза говорят ложь, которую говорят твои губы

Ты мне прощальный приговор, а я тебе восток

Это не я сказал это, чувак, это даже не ты сказал

... когда вы в беде

Я приду снова, поверь мне, но потерпи

Даже если ты отпустишь мои руки, заточи меня в своем сердце

Я считаю это любовью, даже если ты убьешь меня нарочно

Возьми это из моих рук

Сжечь строки, которые я написал

Не останавливайся… Нет надежды

Я устал от всего, что знаю

Картины висят на стене

Ветры, не приносящие аромата

Ветер в волосах, влажные глаза, лед на щеках

Моя любовь — это сломанная ручка, лист бумаги, разбитое сердце.

Ты далек от моих ожиданий, пленник других снов

Если это и есть любовь, я единственный, кто может это объяснить.

Ни один архитектор не видел мой дворец в моем сердце

Душа, которую вы когда-то любили, теперь мертвое тело со встроенным ихрамом

Каждый слог заставляет тебя улыбаться, чтобы ты мог найти меня.

И если у тебя нет права плакать, черпай вдохновение у себя

Что это за флирт со мной, что это, что это, что это за намек?!

От тебя придут известия о свадьбе, я пошлю

Зачем нужно было превращать сады своего сердца в руины?

Ведь горящего очага и крыши нам хватило бы, чтобы состариться

... человек в один момент теряет все органы чувств

Тогда ты один, кто там рядом с тобой?

Если Меджнун будет на моем месте, твои надежды поплывут.