Hoviyat - Babak Jahanbakhsh

تو رو خواستم مثل تقدیر فراتر از ارادم بود

فراموش میشدم چون که همیشه تو رو یادم بود

تو رو خواستن شبیه خون توی رگ هام پیچیده

عذاب تو و دردامو به بغضم هویت میده

نه به این همه تنهایی

نه به بغض اعتراض دارم

به اندازه ی خوبیهات به دردت هم نیاز دارم

نه به این همه تنهایی

نه به تو اعتراض دارم

به اندازه ی خوبیهات به دردت هم نیاز دارم

به دردت هم نیاز دارم …

میسوختم تا مبادا که یه آن گمشی تو تاریکی

کجا به جز کنار من به عشق من نزدیکی

الان که غرق تقصیری نگو بم که تو رو باختم

خود من این بت و از تو توی ذهن همه ساختم

تو بخشی از منی هر چند تمامش انتظار بوده

روی شخصیتم انگار غمت تاثیر گذار بوده

نه به این همه تنهایی

نه به بغض اعتراض دارم

به اندازه ی خوبیهات به دردت هم نیاز دارم

نه به این همه تنهایی

نه به تو اعتراض دارم

به اندازه ی خوبیهات به دردت هم نیاز دارم

به دردت هم نیاز دارم …

I wanted you was like fate beyond my will

I was forgotten because I always remembered you

Wanting you is like blood in my veins

Your torment and our pain give identity to greed

Not so alone

No, I object to hatred

I need your pain as much as your goodness

Not so alone

No, I object to you

I need your pain as much as your goodness

I need your pain too…

I burned so that I would not be lost in the dark

Where close to my love except beside me

Now that you are drowning, do not blame me for losing you

I made this idol and you in everyone's mind

You are a part of me even though it was all waiting

It seems that sadness has affected my personality

Not so alone

No, I object to hatred

I need your pain as much as your goodness

Not so alone

No, I object to you

I need your pain as much as your goodness

I need your pain too…