To co nienazwane - Anna Maria Jopek

Tyle było chwil dla których nie znalazłam odpowiednich słów.

A przecież to, co nienazwane — gubi się.

To, czego język nie ocali — traci sens.

Bezdomne, bezpowrotne, zmierza wprost do nieistnienia.

Zwinny mój język jest posłuszny mi.

Pieści Cię słowem, stwarza Ciebie i ocala Cię.

Jakich trzeba słów, abym opisać mogła oczu twoich żar?

Jak przetłumaczyć pojedyncze drżenie warg tak, aby rysy twe nie pozostały już

tylko wspomnieniem moim.

A więc czymś zupełnie innym…

There were so many moments for which I did not find the right words.

Yet what is unnamed gets lost.

What language does not save - no longer makes sense.

Homeless, irretrievable, it tends straight to non-existence.

My nimble tongue obeys me.

It caresses you with words, creates you and saves you.

What words do you need to describe your heat?

How to translate a single lip tremor so that your features no longer remain

just my memory.

So something completely different ...