Pytanie O - Anna Maria Jopek

On często gra sam

I długo obmyśla każdy ruch.

A czasu ma dość, bo szachy to zwykle gra dla dwóch

Lecz on nie gra dla braw

Inie gra dla forsy

Dla niego ta partia to Pytanie o tę jedną metodę na życie

On często gra sam

By wreszcie rozstrzygnąć wieczny spór:

Czy na ludzki los istnieje gdzieś zapisany wzór

Czy powinien był żyć

I wybierać inaczej?

Czy pozna regułę w grze i sprawi,

Że nie zwątpi już i nie zawaha się?

Czy istnieje jeden wzór na wszystkie nasze dni?

Czy pod ślepą strażą chmur rozpoczynamy gry

Bez szans, bez zasad i bez planu?

On często gra sam

A przynajmniej tak mu zdaje się…

I chwilami wręcz nieomal jest pewien, że już wie

On nie gra dla braw

Inie gra dla forsy.

Dla niego ta partia to pytanie o jedyną metodę na życie.

He often plays alone

And he thinks about each move for a long time.

And he has enough time, because chess is usually a game for two

But he doesn't play for applause

I don't play for the money

For him, this party is a question about this one method of living

He often plays alone

To finally settle the eternal dispute:

Is there a pattern for human fate somewhere?

Should he have lived

And choose differently?

Will he know the rule in the game and make

That he would no longer doubt and hesitate?

Is there one pattern for all our days?

Do we start the games under the blind guard of the clouds?

No chance, no rules and no plan?

He often plays alone

Or at least he thinks so ...

And at times he is almost sure that he already knows

He doesn't play for applause

I don't play for the money.

For him, this party is a question of the only way to live.