Nic nie może wiecznie trwać - Anna Jantar

Znajomy adres, te same schody\nI nagłych przestrachów drzwi\nA może to wszystko się ni\nZwyczajne kwiaty na parapecie,\nPo kątach też zwykły kurz\nA jeli to przepadło już\nLęk, głuchy lęk na dnie skryty gdzie\nWtedy dziwisz się, że tak kocham nieprzytomnie\nJak by zaraz świat miał się skończyć\nKiedy pytasz mnie: czemu rzucam się jak w ogień\nWprost w ramiona twe, mylę sobie\nNic nie może przecież wiecznie trwać\nCo zesłał los trzeba będzie stracić\nNic nie może przecież wiecznie trwać\nZa miłoć też przyjdzie kiedy nam zapłacić\nI tylko cisza, i nasze ręce i myl koląca jak cierń\nA jeli tak naprawdę jest\nWtedy dziwisz się, że tak kocham nieprzytomnie\nJak by zaraz świat miał się skończyć\nKiedy pytasz mnie: czemu rzucam się jak w ogień\nWprost w ramiona twe, mylę sobie\nNic nie może przecież wiecznie trwać\nCo zesłał los trzeba będzie stracić\nNic nie może przecież wiecznie trwać\nZa miłoć też przyjdzie kiedy nam zapłacić