Que Dizer De Nós - Ana Moura

A sombra ensombra-me os dias

Num divagar lento

As mãos dobradas vazias

Por sobre o próprio lamento

Que dizer de nós amor?

Sentam-se as horas

Rodopiam os segundos

Na perseguição de nós

Como abismo escuro e fundo

Que atrai-me assim o ser e a voz

Não é mais do que um perdido

Lamento atroz

Perdidos olhos agueiam

Olham sem ver, cegos

Redondas frases anseiam

Fazer-se voz eu nego

Que dizer de nós amor?

Tudo se oculta

Tudo é estreito e estreita em nós

A margem da culpa

Como a sombra a que me dei

Que atrai-me assim o ser e a voz

Não é mais do que um pedido

Lamento atroz

Cień dniami mnie prześladuje

W powolnej swej włóczędze

I ręce puste złożone

Tam ponad własnym lamentem

Cóż miłości naszej mówić?

Godzinom siedzącym

Wirującym tak sekundom

Wciąż nas ścigającym

W głębokiej otchłani ciemnej

Której mnie przeciąga głos

Nie jest jeszcze zagubiony

Mój żal okrutny

Stracone oczy błądzące

Patrzą nie widząc ślepe

Choć pragnę zwrotów okrągłych

Zaprzeczam stając się głosem

Cóż miłości naszej mówić?

Gdy wszystko skryte

Wszystko bliskie blisko nas

W winy marginesie

Jak cień, który dałam mi

Jaki mnie przyciąga głos

Nie jest jeszcze zagubiony

Mój żal okrutny