Deli Dar Atash - Alireza Ghorbani

چه غم دارد ز خاموشی درون شعله پروردم

که صد خورشید آتش برده از خاکستر سردم

به بادم دادی و شادی بیا ای شب تماشا کن

که دشت آسمان، دریای آتش گشته از دردم

شرار انگیز و طوفانی، هوایی در من افتاده است

که همچون حلقه آتش در این گرداب می گردم

به شوق لعل جانبخشی که درمان جهان با اوست

چه طوفان می کند این موج خون، در جان پر دردم

در جان پر دردم، چه طوفان می کند

در آن شب های طوفانی که عالم زیر و رو میشد

نهانی شب چراغ عشق را در سینه پروردم

در سینه پروردم

چه غم دارد ز خاموشی درون شعله پروردم

که صد خورشید آتش برده از خاکستر سردم

به بادم دادی و شادی بیا ای شب تماشا کن

که دشت آسمان، دریای آتش گشته از دردم

What is the sadness of silence in the flame?

that a hundred suns took fire from my cold ashes

You gave me joy and happiness. Come and watch tonight

That the plain of the sky has become a sea of ​​fire from my pain

Mischievous and stormy, air has fallen in me

that I am spinning in this vortex like a ring of fire

To the joy of Lal Janbakhshi, who is the cure of the world

What a storm this wave of blood makes in my soul full of pain

What a storm is brewing in my painful soul

In those stormy nights when the world turned upside down

In the secret night, I nurtured the lamp of love in my chest

I grew in my chest

What is the sadness of silence in the flame?

that a hundred suns took fire from my cold ashes

You gave me joy and happiness. Come and watch tonight

That the plain of the sky has become a sea of ​​fire from my pain