Bir Minik Kız Çocuğu - Ahmet Kaya

Ona her gün rastlardım, kuyruğun bir ucunda

Bir minibüs parası, sımsıkı avucunda

Uykusuna doymamış, kırpışan gözleriyle

Anlarsa baktığımı, başı inerde öne

Bildiğim kadarıyla ölmüş anne, babası

Okulundan koparıp işe koymuş ablası

Ne rüyalar görürdü, kim bilir yol boyunca

Hep gülümserdi yüzü, ansızın uyanınca

Bir minik kız çocuğu, saçları darmadağın

Yollarda yalın ayak üşür, üşür, üşür elleri

Meraklandım birkaç gün durakta görmeyince

Tanıyanlar söyledi, inanmadım ilk önce

Dalmış bir gün rüyaya mavi önlük içinde

Fabrika değil sanki, bir okul bahçesinde

İşte o an dişliler kapmış iki elini

Böyle ödemiş yavrum rüyanın bedelini

Tebessüm donup kalmış ağzının kenarında

Solu vermiş minik kız henüz ilk baharında

Bir minik kız çocuğu, bir minik kuş yüreği

Ölümün kucağında üşür, üşür, üşür elleri

I used to run into him every day, on one end of the queue

A minibus coin, clenched in her palm

With his sleepless, blinking eyes

If he understands that I'm looking, his head is down.

As far as I know, his dead parents

His older sister, who took him out of school and put him to work

What dreams he had, who knows along the way

Her face was always smiling, when she suddenly woke up

A little girl, her hair disheveled

Bare feet on the roads get cold, cold, cold hands

I was worried when I didn't see it at the bus stop for a few days.

Those who knew said, I didn't believe it at first

One day immersed in a dream in a blue apron

It's not like a factory, in a schoolyard

That's when the gears grabbed both his hands

That's how he paid for the dream baby

My smile is frozen at the corner of your mouth

The little girl who has given her breath is still in her first spring

A little girl, a little bird's heart

In the lap of death cold, cold, cold hands