Mahur - Ahmet Kaya

Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız

O mahur beste çalar müjganla ben ağlaşırız

Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız

Yalnız kederli yalnızlığımız da sıralı sırasız

O mahur beste çalar müjganla ben ağlaşırız

Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı

Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı

Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı

Gittiler akşam olmadan ortalık karardı

Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra

Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara

Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara

Geceler uzar hazırlık sonbahara

The festival broke up, a bitter wind remained alone in the garden

He sings a song, Müjgan and I cry

Gone friends, the feast is over, neither the old excitement nor the speed

Only our sad loneliness is also in order and out of order

He sings a song, Müjgan and I cry

They were young saplings blown out of a forest of fire

They carved light from the sun, they were tough guys

His rough smiles shook the light

They left, it got dark before evening

The longing of endless reeds later later

The obscurity of the aftermath adds a dimension to them.

Maybe it will be a black consolation for the rest

The nights are getting longer, getting ready for autumn