Ważniejsze Niż Lęk - AdMa

Boję się żyć, ale nie ma tematu

Mijają dni, ja stawiam czoła światu

Ciało me drży, ale to dla mięczaków

Coś jest ważniejsze niż lęk

Nie pamiętam już od kiedy odczuwam strach

Bardziej lęk, bardziej tak, mój niepokój sięgnął gwiazd

W sumie ciężko się dziwić

Wokół mnie ludzie umarli, ci co zostali są nieszczęśliwi

Jestem świadkiem niespełnionych żyć, zaburzonych karier

Jednym nie chciało się uczyć, inni pokochali Kontrabandę, ta

Gruby przemyt, ryzyko we krwi

Na językach posmak nikotyny — smak życia

Przynajmniej nie muszą pożyczać, ha, bez pokrycia

Aktywa na kredytach, odwaga opłacana w plikach

Gdy ja się boję co przyniesie dzisiaj

Moją rentę po ojcu chce komornik

Bo w końcu ciotka znów nie zapłaciła składki

Podatki za dach, w którym nie mieszkam

Spadki, wynagrodzenie za śmierć ojca, dziadka, babki?

Zabierz mnie stąd!

Gdzie mój dom?

Bo ten, w którym się wychowałam to współwłasność

Co?

To mojej matce spędza sen z powiek

Niby rodzina, a słyszysz groźby w telefonie

Dziś łączy mnie z nimi tylko krew

Wezwania do zapłaty, niepewność i ten lęk

Realizm dosięga mnie jak grom z nikąd

Gdy widzę polecone listy na moje nazwisko

«Nic nie wiem o tej sprawie Pani sędzino

Dopiero do teścia, ojca pamiętam wszystko»

Przed tym zwrotem akcji świat dla mnie nie istniał

Przed tym zwrotem akcji jeszcze miałam dzieciństwo

Bez NIPu, polisy, ZUSu i karty na której czytam: emeryt/rencista

Home, sweet home to dla mnie generator ciągłych mąk

I kogo winić za to?

Ciotkę co chce mi odebrać status spadkobiercy?

Że nie mam prawa oczekiwać spłaty?

Za to podatki za nią płacić już jest fair

Gdzie jest logika?

Gdzie jest sens?

Tym bardziej jak patrzę lata wstecz

Gdy nastolatka spłacała długi dorosłej kobiety

Która ma męża i dzieci, nie mogę uwierzyć, nie mogę uwierzyć

Tyle muszę jeszcze przeżyć zanim sprawa się zakończy

Byłaś moją matką chrzestną, jesteś teraz wsparciem fobii

Miałaś być dla mnie przykładem, byłaś odpowiedzialności braku

Dlatego teraz nie mamy kontaktu!

I'm afraid to live, but there's no topic

Days pass, I face the world

My body trembles, but it's for wimps

Something is more important than fear

I don't remember since when I felt fear

More fear, more yes, my anxiety reached the stars

All in all, it's hard to be surprised

People around me have died, those who remain are unhappy

I am a witness of unfulfilled lives, disturbed careers

Some didn't want to learn, others loved Contraband, yeah

Heavy smuggling, risk in the blood

On the tongues the taste of nicotine  - the taste of life

At least they don't have to borrow, ha, unpaid

Assets on loans, courage paid in files

When I'm afraid of what today will bring

My father's pension is wanted by the bailiff

Because after all, my aunt did not pay the premium again

Taxes for a roof where I don't live

Inheritance, compensation for the death of father, grandfather, grandmother?

Take me away!

Where is my home?

Because the one in where I grew up is co-ownership

What?

It is my mother who gives sleepless nights

Like a family, and you hear threats on the phone

Today, only blood connects me with them

Payment requests, uncertainty and fear

Realism reaches me like a thunderbolt from nowhere

When I see recommended letters to my name

« I don't know anything about this case, Judge

It is only until my father-in-law and father that I remember everything»

Before this plot twist, the world didn't exist for me

Before this plot twist, I was still a child

Without NIP, policy, ZUS and the card on which I read: pensioner

Home, sweet home is a generator of constant torment for me

And who to blame for that?

My aunt who wants to take away my heir status?

That I have no right to expect repayment?

For this, paying taxes for it is already fair

Where is the logic?

Where is the sense?

Even more so when I look back years

When a teenager paid off the debts of an adult woman

Who has a husband and children, I can't believe it, I can't believe it

I have so much more to go through before this case is over

You were my godmother, you are now a phobia supporter

You were supposed to be an example for me, you were the responsibility of lack

That's why we don't have contact now!