Cyklotymia - AdMa

Czas jakoś szybciej mija, szybsza chwila, sen jest lekki, krótki dzień

Dzisiaj myślę: Cyklotymia — F34, wiem

Stosy książek, zaburzenia;

Ja?

Ja?

Ja?

Ja nie

Subdepresja mnie omija, hipomanii pragnę wręcz

Ból nie mija, ból zostaje, bliskich ucisk sięgnął dna

Chyba przez złe doświadczenia miewam lęki, trudniej spać

Nie odbieram telefonów, skrzynka już mi pęka w szwach

Czasem czuję się jak Callas, nieszczęśliwa, łaknę salw

Czucie wglądu mnie przytłacza, psychodynamiczny szał

Gdy szczerość spuszczam ze smyczy, miewam Lśnienia tak jak Jack

Poszukuje szczęścia w gnieździe, lecz kukułka nie ma gniazd

Wiem, że nie jestem samotna, ale z pustką chodzę spać

Niektórzy nie

Rozumieją, że

I samotnym można być

Kiedy telefony urywają się

Nie pamiętam już dokładnie od kiedy odczuwam strach

Przed zwykłymi zadaniami, wyzwaniami rzekłbyś dnia

Może jakoś od liceum, gdy w słuchawce krzyczał alt

Matki mojej koleżanki sączącej z słuchawki jad

Ludzie, widzisz, nas zawodzą jak w Kuracji Majera

Strach przed wagą naszych czynów każe kłamać ciągle nam

Time somehow passes faster, the moment is faster, the sleep is light, the day is short

Today I think: Cyclothymia - F34, I know

Stacks of books, disorder;

I?

I?

I?

I do not

Subdepression eludes me, I crave hypomania

The pain does not go away, the pain stays, the oppression of loved ones has reached the bottom

I guess because of bad experiences I have anxiety, it's harder to sleep

I don't answer calls, my inbox is bursting at the seams

Sometimes I feel like Callas, unhappy, I crave volleys

The feeling of insight overwhelms me, psychodynamic frenzy

When I let honesty off the leash, I have Shinings just like Jack

It seeks happiness in the nest, but the cuckoo has no nests

I know I'm not lonely, but I go to sleep empty

Some don't

They understand that

And you can be lonely

When the phones go off

I don't remember exactly when I felt fear

Before the usual tasks, challenges you would say of the day

Maybe since high school, when the alt was screaming in the handset

My friend's mother oozing venom from the earpiece

People, you see, let us down like in Majer's treatment

Fear of the weight of our actions makes us lie all the time