Hargez - Babak Jahanbakhsh

کابوسی ام که خواب خوش تعبیر میشه

پروانه ای که توی پیلش پیر میشه

یه زندگی درد کشیدمو شمردم

من زندگی کردنو از یاد بردم

یه عمره که خوب با خودمم تا نکردم

اونی که باید بشمو پیدا نکردم

تو خلوتم هی از خودم شکست خوردم

هر سال شب تولدم دوباره مردم

هرگز نخواستم یه سواله ساده باشم

یا اتفاقی پیش پا افتاده باشم

واسه همین دور خودم دیوار چیدم

نقشه ی تنهاییمو خودم کشیدم

چجور بخندم با یه قلب متلاشی

سخته که مرد روزای سخت باشی

ای کاش دنیا به دلم امون میداد

منو کمی بهتر به من نشون میداد

کاشکی کمتر خودمو فهمیده بودم

حقیقتو جوری که هست ندیده بودم

مثل وصیت میشه هرچیزی که میگم

انگار که ساکن یه دنیای دیگم

هرگز نخواستم یه سواله ساده باشم

یا اتفاقی پیش پا افتاده باشم

واسه همین دور خودم دیوار چیدم

نقشه ی تنهاییمو خودم کشیدم

My nightmare that sleep is interpreted well

A butterfly that grows old in its cell

I counted a life of pain

I forgot to live

A Umrah that I did not do well with myself

I did not find who I should be

In my solitude, I failed myself

Every year, on the night of my birthday, people are born again

I never wanted to be a simple question

Or something trivial

I just built a wall around myself

I drew my own plan

How can I laugh with a broken heart

It's hard to be a man of hard days

I wish the world trusted me

He showed me a little better

I wish I had understood less myself

I had not seen the truth as it is

Everything I say is like a will

It's like I live in another world

I never wanted to be a simple question

Or something trivial

I just built a wall around myself

I drew my own plan