Krakowski Spleen - Maanam

Chmury wiszą nad miastem, ciemno i wstać nie mogę

Naciągam głębiej kołdrę, znikam, kulę się w sobie

Powietrze lepkie i gęste, wilgoć osiada na twarzach

Ptak smętnie siedzi na drzewie, leniwie pióra wygładza

Poranek przechodzi w południe, bezwładnie mijają godziny

Czasem zabrzęczy mucha w sidłach pajęczyny

A słońce wysoko, wysoko świeci pilotom w oczy

Ogrzewa niestrudzenie zimne niebieskie przestrzenie

Czekam na wiatr, co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na «RAZ!»

Ze słońcem twarzą w twarz

Ulice mgłami spowite, toną w ślepych kałużach

Przez okno patrzę znużona, z tęsknotą myślę o burzy

A słońce wysoko, wysoko świeci pilotom w oczy

Ogrzewa niestrudzenie zimne niebieskie przestrzenie

Czekam na wiatr, co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na «RAZ!»

Ze słońcem twarzą w twarz

Clouds hang over the city, it's dark and I can't get up

I pull the quilt deeper, disappear, huddle in myself

The air is sticky and dense, and moisture settles on the faces

The bird sits sadly on a tree, lazily smoothes its feathers

Morning turns to noon, hours pass by

Sometimes a fly in the trap of a spider's web will hum

And the sun is high, high is shining in the eyes of the pilots

He tirelessly warms up cold blue spaces

I'm waiting for the wind to chase away

Dark folded curtains

Then I will stand on "ONCE!"

Face to face with the sun

Streets shrouded in fog, drowning in blind puddles

Wearily, I look through the window, longing for the storm

And the sun is high, high is shining in the eyes of the pilots

He tirelessly warms up cold blue spaces

I'm waiting for the wind to chase away

Dark folded curtains

Then I will stand on "ONCE!"

Face to face with the sun