Dön - Mustafa Ceceli

Çoğaldı git gide yokluğun dağ gibi

Atılmış üzerime ağ gibi

Zaman ilaç değil yanmaya alıştıran

Hepsi sönse de yanan

Tek bir çıra gibi

Kim bilir kaç ilkbahar yaz sonbahar kış

Aylar mevsimler derken

Seneler sensiz geçti

Büyüdü ağaç oldu çoktan

Ektiğimiz fidanlar gölgesinde

Kaç gün geceyi zor ettik

Dön dayanamıyorum artık

Dön bu ne çok yalnızlık

Çık gel ne olursun apansız

Hadi dön, hadi dön, hadi dön yalansız

Uzayıp giden yollara kitlenmiş gözlerim

Tükenmiyor ümit bir olmazı bekliyorum

Bulurmu bulur benide

Günün birinde bir mucze

Duayı duaya ekliyorum

Dön dayanamıyorum artık

Dön bu ne çok yalnızlık

Çık gel ne olursun apansız

Hadi dön, hadi dön, hadi dön yalansız

It has increased, your absence is like a mountain

Like a net thrown over me

Time is not a medicine, it is a habit to burn

Burning even though they all go out

like a single kindling

Who knows how many spring summer autumn winter

When the months are the seasons

Years passed without you

It has grown into a tree

In the shade of the seedlings we planted

How many days we had a hard night

Come back, I can't stand it anymore

Come back, this is so lonely

Come out, please

Come on back, come back, come back without a lie

My eyes are fixed on the roads that stretch

Hope doesn't run out, I'm waiting for the impossible

Will you find me?

One day a miracle

I add the prayer to the prayer

Come back, I can't stand it anymore

Come back, this is so lonely

Come out, please

Come on back, come back, come back without a lie