De Kinderen Van De Zee (Gebaseerd Op Adagio In G Minor) - Liesbeth List, Томазо Альбинони

De kinderen van de zee zijn alleen,

alleen met de wind, die niets te spelen vindt dan regen, sneeuw, grijze mist —

een meeuw die wegvliegt over zee.

Leeg is nu het strand waar ik sliep met jou.

Het water beweegt over het zand en jij wilde aan land, zo ver weg.

De kinderen van de zee waren heel alleen,

laten niets dan enkel wat verdriet,

dat pijn doet, vreemd, onbekend,

een lied dat aanvliegt over zee.

Zwart is nu de nacht en nergens een schim.

Je weet dat ik hier op je wacht en zeg je dan zo zacht,

ja nergens.

De kinderen van de zee zijn alleen,

alleen met de wind, die niets te spelen vindt dan regen, sneeuw, grijze mist —

een meeuw die wegvliegt over zee.

The children of the sea are alone,

alone with the wind, which finds nothing to play but rain, snow, gray mist —

a seagull flying over the sea.

Empty is now the beach where I slept with you.

The water moves over the sand and you wanted to land, so far away.

The children of the sea were all alone,

leave nothing but a little sorrow,

that hurts, strange, unknown,

a song that flies over the sea.

Black is now the night and a shadow nowhere.

You know I'm waiting for you here and you say so softly,

yes nowhere.

The children of the sea are alone,

alone with the wind, which finds nothing to play but rain, snow, gray mist —

a seagull flying over the sea.