Hüzün - Yüksek Sadakat

Hüzün günbatımında hissetirir kendini

Akşamüstü yükselip alçalan ateş gibi

Karşılaşan iki dost, zamanın değirmeni

Bir sahil lokantası, Ege'nin zeytinleri

Uzakta

Hüzün hep yanımda

Geçmişten gelen sesler, gözümden kaçan gözler

Ne kadar çok tırmansam benden yukarda gizler

Bir gelincik tarlası, Güneydoğu vakası

TV'de kan banyosu, neden ölür bu gençler

Bilemem

Hüzün seni silemem

Bu oyun nerede biter, hangi yol dosta gider

Ben sevmeye alıştım, muhabbet bana yeter

Hüzün gün batımında bir an koluma girer

En sevdiğin kuş olur sonra da uçar gider

Tutamam

Hüzün sensiz yapamam

Sadness makes itself felt in the sunset

Like a fire rising and falling in the evening

Two friends meet, the mill of time

A seaside restaurant, olives of the Aegean

Away

Sadness is always with me

Voices from the past, eyes that eluded me

The more I climb, the more it hides above me

A poppy field, Southeast case

Bloodbath on TV, why do these young people die

I do not know

Sadness can't erase you

Where does this game end, which road goes to a friend?

I'm used to love, love is enough for me

Sadness takes my arm for a moment at sunset

It becomes your favorite bird and then it flies away

I can't hold

Sadness I can't do without you