Hiç Kimse Bilemez - Teoman

Ben hep sana gelirim

Beni anlasın diye tenin

Bırakırım kamaşsın yaşamdan gözlerim

Tenini avuçlarım zaten severim

Gelmesen de, sevmesen de beni…

Tutsan ellerimden

Geçmişi unutamam ki

Öpsem gözlerinden, yaşları kurutamam ki

Damağım çöle dönmüş

Sesim çamura

Oyuncağını geri ver, içimdeki çocuğa

Hiç kimse bilmez

Hiç kimse sevmez

Şimdi sende yoksun yanımda

Yüzüm gözüm toz toprak

Yağmurların yıkamaz

Kalbim kabuk bağlar

İçim artık acımaz

Kanserli kentlerin çığlığından

Son trenle ayrıldığımdan

I always come to you

so that you understand me

Let me dazzle my eyes from life

I already love your skin with my palms

Even if you don't come or don't love me...

hold my hands

I can't forget the past

If I kiss your eyes, I can't dry the tears

My palate has turned into a desert

My voice is in the mud

Give back your toy, the child in me

no one knows

no one likes

Now you're not with me

My face is dust in my eyes

Your rains can't wash

My heart scabs

I don't hurt anymore

From the cry of cities with cancer

Since I left on the last train