Ölüyorum Görmüyormusun - Rafet El Roman, Sarp Palaur (Şanışer)

Bazen anladım, sustum;

bazen döndüm kendi içime

Or’da hayat yoktu, ben de kendimi saldım

Göklere baktım, cevap yoktu;

bi' hiç uğruna her şey helak olmuş

Bi' nurunu dahi hak etmedim mi Tanrı’m?

Yaktı tenimi tenin kadın, aşk dediğine susadım

Aşk olmadan ben konuşmam ki taş kesilir susarım

Aşk evimin duvarı, aşk çay deminin buharı

Gel cennet olsun vilayetim, baldan olsun suları

Şenlik eyle, bayram eyle, yine sev beni

Şimdi geleyim saçmak için ellerine kıymetim

Saklandım ömre yüzümü eğmedim epey de bi'

Ben bekledim yâr ellerini, el tenine değmedim

Yazarken seni bu kağıda bahsetmedim bizden hiç

Bi' masal gibi bu ya da avare bi' anlamsız bi' hisleniş

Gözyaşı istemiştin ya, al git onları

Çünkü seven fedakar ve hayli nazik olmalı

Her şeyin bilincindeyim yakındır yeter demen

O anda alır götürür asılsız denen keder

Gidip dönmek kalmış sana, ben çok bi' şey istemiyorum

Gördüğünde bakıp yüzüme «nasılsın» desen yeter

Bak ağlamaktayım bir başıma karanlıkta ben de

Gel yâr, ramak kaldı gitmeme omzunda bu dertle

Söyle bana, bu lanet odada zerre kadar var mısın?

Tırnağımdan yüzüme kadar dört yanımda var sızın

Hep ağlarım, sen istersin, yağmur yağar ansızın

Ben milyarların içinde İstanbul kadar yalnızım

Üzülsem de sana bi' şey demem tabi ki bilirsin

Çünkü senle biriz sen benim rakibim değilsin

Laf ettiğim oldu tabi bi' kaç defa da git dedim ya

Zeynep’im inan samimi değildim

Bak ağlamaktayım bir başıma karanlıkta ben de

Gel yar, ramak kaldı gitmeme omzunda bu dertle

Bazen anladım, sustum;

bazen döndüm kendi içime

Or’da hayat yoktu, ben de kendimi saldım

Göklere baktım, cevap yoktu;

bi' hiç uğruna her şey helak olmuş

Bi' nurunu dahi hak etmedim mi tanrım?

Sometimes I understood, I kept silent;

sometimes i turn inside myself

There was no life in Or, so I let myself go

I looked at the heavens, there was no answer;

For nothing, everything was destroyed

Didn't I deserve even a light of yours, my God?

The woman burned my skin, I'm thirsty for what you call love

I don't talk without love, I turn into stone and keep silent

Love is the wall of my house, love is the steam of tea

Come, let it be paradise, my province, let its waters be made of honey

Celebrate, feast, love me again

Let me come now, I'm worth your hands to scatter

I hid for my life, I did not bend my face quite a bit

I waited for your dear hands, I did not touch your skin

While I was writing, I never mentioned you on this paper.

It's like a fairy tale or a 'meaningless' feeling

You wanted tears, take them

Because the lover must be altruistic and very kind

I'm conscious of everything, it's close enough

At that moment, the so-called unfounded grief takes away

It's up to you to go and come back, I don't want much

When you see it, it's enough to look at my face and say "how are you"

Look I'm crying alone in the dark too

Come, darling, it's almost time for me to go, with this problem on your shoulder

Tell me, do you have an iota in this damn room?

I have it all around me, from my nails to my face.

I always cry, you want, it rains suddenly

I am as lonely as Istanbul among billions

Even if I'm sad, I wouldn't say anything to you, of course you know

'Cause we're one with you, you're not my rival

Of course, I said something, how many times did I say go?

My Zeynep, believe me, I was not sincere.

Look I'm crying alone in the dark too

Come yar, it's almost time for me to go with this problem on your shoulder

Sometimes I understood, I kept silent;

sometimes i turn inside myself

There was no life in Or, so I let myself go

I looked at the heavens, there was no answer;

For nothing, everything was destroyed

Didn't I deserve even a light of yours, my god?