Traffic - Miuosh, Piotr Rogucki

Przeklinam kolejny dzień życia

Gdy ekranu dotykam, gnijąc w korkach

Miejsca, w których zazwyczaj

Na ulicach kipi korporacji orgazm

Nie widać nas przez okna

Okna wież ze szkła i stali

Tacy jak ja i ty są nikim —

My to ci zbyt inni i ci zbyt mali

Ich świat się przewlekle chwali tym

Co wiecznie odpycha mnie od nich

Stoję nieprzytomny, gdy

Masy wyścig mija mój popluty chodnik

Podobno do siebie, jak nigdy wcześniej

Dwa tryby w tym miejskim bezsensie…

Miałem szczęście być tu i pisać

Nie widząc nic z tego, co dzisiaj, nareszcie…

Bogaci najgorszych dzielnic

Margines z amnezją na weekend

Miałem być lepszy, ważniejszy…

Czym się różnię, grzebiąc w tym syfie?

Życie… ulice mają plany, nie dają mapy

Wszyscy mamy to samo w głowach

Każdy z tym gdzie indziej trafi…

Traffic

Trzeba się nauczyć oddychać na zapas

Jak kleszcze… jak kleszcze…

Przechowywać w płucach do ostatniej chwili

Powietrze… powietrze…

Deszcz tnie jak jebnięty już

Trzecią godzinę, ogarnia mnie wkurw

Mam puls wyższy niż empatię

I znane uczucie, że znowu coś tracę, spójrz…

Noc ich wypluła pod galop świtu

Tyle lat każdy walczył o tytuł

Matka ze wstydu by padła —

Nic bardziej nie oszukuje niż prawda…

Ruch znowu mnie spowalnia

Światła ostrzą sekundy

Chcę biec z nimi za zapachem krwi —

Toczący pianę i dumny

Spójrz w nich jak ja

Gdybym tylko umiał coś nagrać…

Jak klony, każdy zniszczony

Czasem ktoś to lepiej ogarnia

Anarchia popycha mnie też tam

Dziwne miejsca w najgorszą porę

Zawsze chciałem normalność przestać

Niczego się bardziej nie boję

Biorą, co swoje… Zza szkła dla nich jestem jak nic

Miliony jest takich…

Muszę być jak oni, skoro muszę być…

Traffic

Trzeba się nauczyć oddychać na zapas

Jak kleszcze… jak kleszcze…

Przechowywać w płucach do ostatniej chwili

Powietrze… powietrze…

I curse another day of my life

When I touch the screen, rotting in traffic jams

Places where I usually

The streets are full of orgasms

We cannot be seen through the windows

The windows of the glass and steel towers

People like you and me are nobody -

We are too different and too small

Their world is chronically boasting about it

Which keeps pushing me away from them

I stand unconscious when

The mass race passes my torn pavement

Apparently to himself as never before

Two modes in this urban nonsense ...

I was lucky enough to be here and write

Seeing nothing of today, finally ...

Rich in the worst neighborhoods

Margin with amnesia for the weekend

I was supposed to be better, more important ...

How am I rummaging through this shit?

Life… the streets have plans, they don't give a map

We all have the same thing in our heads

Each of them will go elsewhere ...

Traffic

You have to learn to breathe in advance

Like ticks ... like ticks ...

Keep in the lungs until the last minute

Air ... air ...

The rain cuts like fucking already

The third hour, I get pissed off

I have a pulse higher than empathy

And the familiar feeling that I'm losing something again, look ...

The night spat them out at the gallop of dawn

Everyone has been fighting for the title for so many years

Mother from shame would fall -

Nothing cheats more than the truth ...

Movement is slowing me down again

Lights sharpen the seconds

I want to run with them after the scent of blood -

Foammer and proud

Look at them like me

If only I could record something ...

Like clones, each one is destroyed

Sometimes someone can understand it better

Anarchy pushes me there too

Strange places at the worst time

I've always wanted to quit normality

I'm not afraid of anything more

They take what they have… For them I am like nothing from behind glass

There are millions of such ...

I must be like them if I must be ...

Traffic

You have to learn to breathe in advance

Like ticks ... like ticks ...

Keep in the lungs until the last minute

Air ... air ...