Strefa Komfortu - Paluch, Kobik

Miejskie realia, płynę tu jak ryba w wodzie

Żadna Italia, chmury przykrywają słońce

Wciąż anomalia, ziomy zdradzają za drobne

Od dawna standard, lojalni żyją tu samotnie

Moja strefa komfortu to nie hotele, pięć gwiazdek

Wśród wydyganych snobów i chłopaków z ojca hajsem

Jebać, bywam tam czasem, popularność mniej tam męczy

I jedyne z kim się kumam, to ziomale z recepcji

Życie bez masek, bez kreacji, pod publikę zawsze Niedopasowany, właśnie tak sam

siebie widzę

Moje otoczenie ma na mnie wpływy nikłe

Świadomy swej wartości, umiem samodzielnie myśleć

Nie jestem głosem biedy, nie jestem głosem bogów

Jestem głosem dla niemych, tych bez ruchomych schodów

Wygrzeję cię jak termy, jak nie odbierasz kodów

Nie dotrą tutaj hieny, moja strefa komfortu

Rodzina, żona, dom i w blokach moja wiara

To ty, z betonu tron, dla mnie jak alkantara

Codzienny życia sztorm, płynę na pełnych żaglach

Strefa komfortu, strefa komfortu

Prawie wszędzie wiezie mnie taryfa, nie private jet

Nie chcę spędzić życia na odwykach, tak jak Chevy Chase,

Zdarza się, że źle zasypiam, ale kiedy budzę się

Zawsze uśmiechnięta micha, żaden przypał tu nie wchodzi w grę

Więcej pieniędzy, to więcej problemów, a wydasz je pierwszy i tak bez problemu

Ilu zostanie kolegów?

Nie przytulisz się do papieru

Ile byś go nie przytulił, co jeszcze chcesz mi wmówić?

Choć lubię Gucci, Louis, pewnych rzeczy się tu nie kupi

Możesz mnie dotknąć ale nie poruszysz za chuj, mam ten komfort i konto

I co włożyć do garów choć talerze są z Ikei, a nie Sanchi Rosenthal ważne ze

mam z kim się dzielić kiedy kładę na nie

I to fakt światopogląd od lat bez zmian gdzie bym nie był gdzie nie mieszkał,

ty nie wierzysz?

O to nie dbam i to nie kwestia podejścia

A razem z pensja rośnie cena cena cena cena to najważniejsze się nie zmienia

Rodzina, żona, dom i w blokach moja wiara

To ty, z betonu tron, dla mnie jak alkantara

Codzienny życia sztorm, płynę na pełnych żaglach

Strefa komfortu, strefa komfortu

Śliscy koledzy jak w betonowym lesie kleszcze

Jak podasz rękę to przykleja się jak super glue

Miejski surwiwal wychowałem się w tych wodach leszcze

Od pasożytów blizny, jak rekin w głębi mórz

Nie chciałem zgnić na ośce choć trzymały mocno macki

Te nie przespane noce by odnaleźć styl bez kalki

Dziś mam świeżutką pościel i wysypiam się jak panicz

Strefa komfortu bronie dostępu do granic

Z psychiki szczątki ale tylko te najtwardsze jak czarne skrzynki przechowują

informacje by pamiętać to co ważne a co w życiu nie gra roli ziomuś praca nad

sobą mój jebany pracoholizm

Rodzina, żona, dom i w blokach moja wiara

To ty, z betonu tron, dla mnie jak alkantara

Codzienny życia sztorm, płynę na pełnych żaglach

Strefa komfortu, strefa komfortu

Urban realities, I swim here like a fish in water

No Italia, clouds cover the sun

Still an anomaly, the guys cheat too small

It has long been a standard, the loyal ones live here alone

My comfort zone is not hotels, five stars

Among the riotous snobs and boys from my father, money

Fuck, I go there sometimes, the popularity is less tiring there

And the only thing I get along with are the homies at the reception

Life without masks, without creations, always Mismatched in public, just the same

I can see myself

My surroundings have little influence on me

Aware of my worth, I can think for myself

I am not the voice of poverty, I am not the voice of the gods

I am a voice for the dumb, those without escalators

I'll warm you like termas, if you don't receive codes

Hyenas won't get here, my comfort zone

Family, wife, house and my faith in blocks of flats

It's you, a concrete throne, like an Alcantara for me

Everyday life is stormy, I sail on full sails

Comfort zone, comfort zone

A tariff takes me almost everywhere, not a private jet

I don't wanna spend my life in rehab like Chevy Chase

Sometimes I fall asleep badly, but when I wake up

Always smiling michael, no fire is an option here

More money means more problems and you'll spend it first, no problem

How many friends will there be?

You're not hugging the paper

How much would you not hug him, what else do you want to tell me?

Though I like Gucci, Louis, some things you won't buy here

You can touch me, but you can't move my dick, I have this comfort and account

And what to put in the pots, although the plates are from Ikea, not Sanchi Rosenthal, important to them

I have someone to share with when I put on them

And this is a fact of the world view for years without changes, wherever I would not live,

you don't believe

I don't care about that, and it's not a matter of approach

And together with the salary the price increases the price the price the price does not change the most importantly

Family, wife, house and my faith in blocks of flats

It's you, a concrete throne, like an Alcantara for me

Everyday life is stormy, I sail on full sails

Comfort zone, comfort zone

Slippery colleagues like ticks in a concrete forest

If you give your hand it sticks like a great glue

The urban survivor was raised in these waters by bream

From parasites scar, like a shark in the depths of the seas

I did not want to rot on the axle, although they held the tentacles tight

Those sleepless nights to find carbonless style

Today I have fresh linen and I sleep like a master

The comfort zone defends access to the limits

From the psyche, they keep the remains, but only the hardest ones, such as black boxes

information to remember what is important and what is not important in life homie working on

me my fucking workaholic

Family, wife, house and my faith in blocks of flats

It's you, a concrete throne, like an Alcantara for me

Everyday life is stormy, I sail on full sails

Comfort zone, comfort zone