Yalnızlık Senfonisi - Model

Anladım, sonu yok yalnızlığın.

Her gün çoğalacak.

Her zaman böyle miydi?

Bilmiyorum...

Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak.

Alışır her insan alışır zamanla,

Kırılıp incinmeye.

Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp,

Yeniden ayağa kalkmak.

Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte.

Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette.

Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum...

Hadi gelin üstüme korkmuyorum!

Bulutlar yüklü.

Ha yağdı ha yağacak üstümüze.

Hasret...

Yokluğunla ben baş başayız.

Nihayet...

I understand, there is no end to loneliness.

It will multiply every day.

Was it always like this?

I do not know...

It was as if crying as a child was untouchable.

Everyone gets used to it over time,

To be broken and hurt.

Because the ordinary is destroyed and destroyed,

To stand up again.

My loneliness lurks in my path, waiting.

Pain is watching over me.

I'm waiting, waiting, waiting...

Come on, I'm not afraid!

Clouds are loaded.

It's raining, it's going to rain on us.

Longing...

I am alone with your absence.

Finally...