Angelistic - Raziel Nisroc, Da Poet

Akşamın kızılı vurdu gözlerime kan sıçradı

Aynalarda aradım içimdeki hazin halkımı

Cebime koydum uyku haplarını

Ve biraz da kalbime serpin overdose psikozları

Uzandım ruhuma suyuma el sürmeden

Melodimin rengi gözümde çağlayan kızıl nehirden aktı

Bedenim zihnimin ücra kuytularından çekti bütün o fotoroman suratları

Tek nefeste yandı tekrar kül oldu tüm o dünler

İçimde tek beden ve harap olmuş yek bir miğfer

Sancılarına aldırışsız

Yitik onurla dramalarına mahkum oldum dumanlı yollarında

Bir öfke vurdu yüzüme ateşi kulaklarında

Savaş sirenleriyle çoğalan o kurşun sesleri

İhantin emanetinde umut nihaytinde soldu

Onu da vurdular apansız bir geceydi

Dar sokaklarında kollarında son nefeste

Dostuna aslolan hayat ölüm sunaklarında

Kan kusarken adına bir çelenk kapında bekler

Hüznümün diyarlarında ellerinde çiçekler

Boş ver sen sus etrafında onca devran dönerken

Bir bekleyişe hakim şu an ömür su gibi akarken

Ölüm pusuda beklerken tekler misin bilmem

Fark etsen de ses etme hiç fırtınalar koparken

Hayat bahçelerinden hüznü toplarken anlarsın

Garip bir platonikliğin içinde savrulanlardansın

Sen herkes gibi yolunda yek olduğun halde

Yanında birileri var sanan salaklardansın

Kanatsın yaranı, kan aksın gözlerinden

Tokatsı bir kâbusla uyansın bölünsün rüyaların

Ruhun ciddiyetten utanıp kızarsın

Gerçek sanıp sarıldığın hayaller yüzüne tebessüm katsın

Olsun varsın desende ne değişebilecek

Zaman geri alınamadığı gibi ileride gidemeyecek

Hayatın boyunca beklediğin şey gurura yenik düşecek

Ve ezik düşlerin gerçekliğinde gezineceksin

Karanlığa uzanacaksın yine kendi gökyüzünde

Yarım dahi kalamamış bir hüzünle süzül enginlere

Derdin neydi oğlum ne vardı çattın kendine

Neyse tak maskeni çık gerek yok kederlere

Kapımı çal sırını ver ve gir bu kalbe

Bu kalp içinde beslenen küçük velilere hesabı sor

Kor yanardı şöminede ve bense izlerdim

Tabii ki rüyalarda kalan mutluluklar aleminde

Hep umutlarımla vardım

Minicik bir çocukken babamı uğurladım gözyaşımla sonsuz aleme

Ne vardı elde ne kaldı geriye

Gündüz beşten geceyi üçe vuran nöbetlerimde

Birde sabahın ayaz vakitlerinde sırtta çanta

Gözlerimde onca yorgunluk

Küfür dudaklarımda

Yaşamın sırıtan o güneşi buz misali soğuk

Çehremin ifadesinde hep matem

Bakışlarım donuk bu odada hep

Kırık bir pencereydi dışarı açılan ufuklarım

Ben rahat mıydım?

Onca dikenin ortasında bunca yanlış sonrasında

Mozz haydi şimdi söyle aklın hangi yolda?

The crimson of the evening struck, blood splashed in my eyes

I searched in the mirrors for my sad people inside me

I put sleeping pills in my pocket

And sprinkle a little on my heart, overdose psychoses

I reached out to my soul without touching my water

The color of my melody flowed from the red river cascading in my eyes

My body pulled all those photonovel faces from the far corners of my mind

Burned in one breath, all those yesterdays became ashes again

One body and one destroyed helmet

indifferent to your pains

With lost honor I'm doomed to their drama on your smoky roads

A rage hit my face with fire in his ears

Those bullet sounds multiplied by war sirens

Hope finally faded in the trust of betrayal

They shot him too, it was a sudden night

With his last breath in his arms in the narrow streets

The life that matters to your friend is on the altars of death

While vomiting blood, a wreath waits at your door

Flowers in their hands in the lands of my sadness

Forget it, shut up as all the time goes around

There is a wait, while life is flowing like water right now

I don't know if you're singles while death lurks

Even if you realize, don't make a sound while the storms break

You understand when you collect sadness from the gardens of life

You are one of those tossed in a strange platonicism.

Although you are alone in your way like everyone else

You're one of those idiots who think there's someone next to you

Let your wound bleed, let blood flow from your eyes

Let your dreams be interrupted by a slapstick nightmare

Your soul will be ashamed of seriousness and get angry

Let the dreams that you think are real and hug you put a smile on your face

Let it be, what can change in the pattern

Time can't go back, it can't go forward

What you've been waiting for all your life will succumb to pride

And you will wander in the reality of your crushed dreams

You will lie in the dark again in your own sky

Float into the vastness with an unfinished sadness

What was your problem son, what was wrong with you

Anyway, put on your mask, get out, there's no need for sorrows

Knock on my door, give your secret and enter this heart

Ask the little parents fed in this heart to account

The embers burned in the fireplace and I used to watch

Of course, in the realm of happiness remaining in dreams

I always had my hopes

When I was a little kid, I said goodbye to my father to the endless world with my tears.

What was there, what was left

In my shifts that hit five in the day and three in the night

A backpack in the frosty time of the morning

So much tiredness in my eyes

Cursing on my lips

The grinning sun of life is cold as ice

I always mourn in the expression of my face

My gaze is always frozen in this room

My horizons were a broken window

Was I comfortable?

In the middle of all these thorns, after so many mistakes

Mozz, tell me now where is your mind?