Արի', իմ սոխա'կ, թո'ղ պարտեզ, մերին,

Տաղերով քո'ւն բեր տղիս աչերին.

Բայց նա լալիս է, դու, սոխա'կ, մի' գալ.

Իմ որդին չուզե տիրացու դառնալ:

Ե'կ, աբեղաձա'գ, թող արտ ու արոտ,

Օրորե' տղիս, քնի է կարոտ.

Բայց նա լալիս է, դու, ձագո'ւկ, մի' գալ,

Իմ որդին չուզե աբեղա դառնալ:

Թո'ղ որսդ, արի', քաջասի'րտ բազե,

Քու երգը գուցե իմ որդին կուզե...

Բազեն որ եկավ' որդիս լռեցավ,

Ռազմի երգերի ձայնով քնեցավ:

Приходи, моя луковица, пусть огород наш,

Принеси стихи моему сыну в глаза.

А он плачет, ты, лук, не подходи.

Мой сын не хочет становиться арендодателем.

Иди, игумен, пусть будет поле и пастбище,

Колыбель, сын мой, хочет спать.

Но он плачет, ты, детка, не приходи,

Мой сын не хочет быть монахом.

Пусть придет твоя добыча, храбрый ястреб,

Ваш сын может захотеть вашу песню...

Когда пришел ястреб, мой сын молчал,

Он заснул под звуки военных песен.