Jej wspomnienie - Kombi

Nim wstanie świt, rozwieje ranne mgły

Konary nagich drzew, rozpoczną taniec swój

Powietrza świst i nagle ostry chłód

Wyrwały mnie ze snu, rzuciły w światło dnia

Była blisko tak

Że mogłeś czuć Jej dotyk

Powiew warg

W uścisku mocnym trzymał Cię Jej głos

W napięciu tak, czekałem kresu dnia

Wiedziałem, wróci tu, by zabrać mnie w swój świat

Nie dawał mi spokoju obraz Jej

Kolory — fiolet, czerń - splątane siecią gwiazd

Była blisko tak

Że mogłeś czuć Jej dotyk

Powiew warg

W uścisku mocnym trzymał Cię Jej głos

Umykasz, jak zjawa ze snu

W dzień znikasz, by w noc wrócić tu

Realna, choć uśmiech Twój dawno już zgasł

Before dawn breaks the morning mists

Boughs of naked trees, they will begin their dance

The air whistled and suddenly a sharp chill

They woke me up, threw me into the light of day

She was close to that

That you could feel her touch

A breeze of lips

Her voice held you in a strong embrace

In suspense, yes, I waited for the end of the day

I knew he would come back to take me into his world

The image of her bothered me

Colors - purple, black - tangled with a network of stars

She was close to that

That you could feel her touch

A breeze of lips

Her voice held you in a strong embrace

You run away like a ghost from a dream

You disappear during the day and come back here at night

Real, although your smile has long since faded