Yatağın Soğuk Tarafı - Kolpa, Bora Yeter, Barış Yurtçu

Ne zaman unutulduk?

Ne zaman geçmiş zaman?

Ne zaman hatırladın adımı ben sormadan?

Unutulur elbet her şehir ve her insan

Aldığımız hiçbir nefes bile içimizde kalmıyor inan

Bu kadar fazla uzaklaşmış olamaz yıllar

Bir dokun sen de anlarsın içimdeki kül hala sıcak

Ama çok geç artık bundan sonra

Bırakın ne olursam olayım

Aklım fikrim darmadağın

Yakıyor elimi ne zaman uzatsam

Yatağın soğuk tarafı

Hiç kimseye bir sözüm yok

Sana yok, bana yok, hiç kimseye yok

Yakıyor elimi ne zaman uzatsam

Yatağın soğuk tarafı

Bir camın buğusuna, arasına kalp koymadan

Yazılmış baş harfler gibiyiz

Öyle yalnız, öyle sıradan

When are we forgotten?

When is the past tense?

When did you remember my name without me asking?

Forgettable, of course, every city and every person

Even the breath we take does not stay inside us, believe me.

Years can't have gone that far

One touch and you'll understand that the ash inside me is still hot

But it's too late now

Let me be what I am

My mind is blown

It burns whenever I extend my hand

cold side of the bed

I don't have a word for anyone

Not for you, not for me, not for anyone

It burns whenever I extend my hand

cold side of the bed

In the mist of a glass, without putting a heart in between

We are like initials written

So lonely, so ordinary