Kicy Bidy I Bokha - Kayah

Tyle smutków!

Dróg niemało!

Tyle ostrych kamieni w stopy się wbijało!

Ileż koło uszu kul nam przeleciało!

Ile błot!

Jakie deszcze!

Ile krwawych łez jeszcze!

Ile włosów z głów, z warkoczy

rwały nam gałęzie w nocy!

Ach, wielki Boże, któryś jest w niebie,

ratuj nam życie, błagamy Ciebie!

Tyleśmy przeszli bied i niedoli!

Czy nigdy spocząć los nie pozwoli?

Jak ptaki zimą, albo ryby,

kiedy je złowi wędka czyja,

tak strach nas dręczy, zły los zabija.

Niechaj wszyscy Cyganie

przybiegną tu blisko,

jak do lasu, gdzie wielkie ognisko

i gdzie w światłach słonecznych wszystko.

Niechaj na to moje śpiewanie

wszyscy zewsząd się zejdą Cyganie,

żeby słów mych wysłuchać,

odpowiedzieć na nie.

So many sorrows!

There are many roads!

There were so many sharp stones stuck in the feet!

How many bullets flew past our ears!

How much mud!

What rains!

How many bloody tears yet!

How much hair from the heads, from the pigtails

they torn our branches at night!

Ah great God who art in heaven,

save our lives, we beg you!

We have been through so much poverty and misery!

Will fate never let it rest?

Like birds in winter or fish,

when someone's fishing rod catches them,

this is how fear torments us, bad fate kills us.

Let all the gypsies

they will come running close

like to the forest, where a big bonfire

and where everything is in the sunlight.

Let my singing for it

Gypsies will come from everywhere,

to hear my words,

answer them.