Kırık Bir Aşk Hikayesi - Jehan Barbur

Gittim çok uzağa

Dönemem artık ben oraya

Yok ki hiç sebebi

Bir hikayeydi bitti

Geri dönsem aynı sen mi

Eski bize hiç benzer mi

Olmaz, kalp anlamaz, bildiklerimle biz olmaz

Hatıramda, sonsuz boşluklarda

Bir otobüs garında, sessiz telefonda sen

Yağmurlarla, aklımın incesinde

Yalnız boş şehirde, söz vermiş köşelerde ben

Dağınık bu sofrada

Küskün sandalye sor bir daha

Kimdi o masada

Diz dize duran kimdi

Geri dönsem aynı ev mi

Kuş çırpınır mı, bizi bilir mi

Olmaz kalp dayanmaz

Bildiklerimle artık olmaz

Hatıramda, faytondan yolculuklar

Heyecandan susmuş sözler

Hayata göğüs geren sen

Rüzgarıyla kaybolmuş kırgın gönlüm

Yol vermiş dalgın deniz

Boş vermiş zaman bizi gel

I went too far

I can't go there anymore

There is no reason

It was a story

If I come back is it the same you

Does the old ever look like us?

No, the heart doesn't understand, it's not us with what I know

In my memory, in endless spaces

At a bus station, you on the silent phone

With the rains in my mind

Lonely in the empty city, in the promised corners I

On this messy table

Ask the offended chair again

Who was that at the table

Who was standing on their knees

Is it the same house if I come back

Does the bird flutter, does it know us

No heart can't stand

Not anymore with what I know

In my memory, the carriage rides

Excited words

You who endure life

My broken heart lost with the wind

The pensive sea has given way

Come when you let us go