Zo M' Afta Pou Agapisame - Giannis Ploutarhos

Μες στο πλήθος ξαφνικά χθες αργά το βράδυ

Με την άκρη του ματιού σε είδα να περνάς

Η μορφή σου μια κραυγή μέσα στο σκοτάδι

Κι ένας κόμπος στον λαιμό που με ξεπερνάς

Έφυγες κι εγώ ζω μ' αυτά που αγαπήσαμε

Τόσα «σ' αγαπώ» κι ούτε ένα δεν κρατήσαμε

Έπιασε βροχή άγρια χαράματα

Είπα «δεν μπορεί»

Κι έβαλα τα κλάματα

Δεν περίμενα ποτέ να σε δω μπροστά μου

Σ' ένα σύμπαν άσχετο βρέθηκα να ζω

Πήγα κάτι να σου πω κι ήσουν η σκιά

«Πάντα», μου ψιθύριζες, «θα σ' ακολουθώ»

Έφυγες κι εγώ ζω μ' αυτά που αγαπήσαμε

Τόσα «σ' αγαπώ» κι ούτε ένα δεν κρατήσαμε

Έπιασε βροχή άγρια χαράματα

Είπα «δεν μπορεί»

Κι έβαλα τα κλάματα

In the crowd suddenly late last night

Out of the corner of my eye I saw you pass

Your form is a cry in the dark

And a knot in the neck that you overcome me

You left and I live with what we loved

We kept so many "I love you" and not a single one

It rained wildly at dawn

I said "can not"

And I cried

I never expected to see you in front of me

I found myself living in an irrelevant universe

I went to tell you something and you were the shadow

"Always", you whispered to me, "I will follow you"

You left and I live with what we loved

We kept so many "I love you" and not a single one

It rained wildly at dawn

I said "can not"

And I cried