Japon Balıkçısı - Ezginin Günlüğü

Denizde bir bulutun öldürdüğü

Japon balıkçısı genç bir adamdı.

Dostlarından dinledim bu türküyü

Pasifik’te sapsarı bir akşamdı.

Balık tuttuk yiyen ölür.

Elimize değen ölür.

Bu gemi bir kara tabut,

lumbarından giren ölür.

Balık tuttuk yiyen ölür,

birden değil, ağır ağır,

etleri çürür, dağılır.

Balık tuttuk yiyen ölür.

Elimize değen ölür.

Tuzla, güneşle yıkanan

bu vefalı, bu çalışkan

elimize değen ölür.

Birden değil, ağır ağır,

etleri çürür, dağılır.

Elimize değen ölür…

Badem gözlüm, beni unut.

Bu gemi bir kara tabut,

lumbarından giren ölür.

Üstümüzden geçti bulut.

Badem gözlüm beni unut.

Boynuma sarılma, gülüm,

benden sana geçer ölüm.

Badem gözlüm beni unut.

Bu gemi bir kara tabut.

Badem gözlüm beni unut.

Çürük yumurtadan çürük,

benden yapacağın çocuk.

Bu gemi bir kara tabut.

Bu deniz bir ölü deniz.

İnsanlar ey, nerdesiniz?

Nerdesiniz?

Killed by a cloud in the sea

The Japanese fisherman was a young man.

I heard this song from your friends

It was a pale evening in the Pacific.

We caught fish, whoever eats dies.

Whoever touches us dies.

This ship is a black coffin,

who enters through his port dies.

We caught fish, whoever eats dies,

not suddenly, slowly,

their flesh rots and falls apart.

We caught fish, whoever eats dies.

Whoever touches us dies.

Tuzla, bathed in the sun

this loyal, this hardworking

whoever touches us dies.

Not suddenly, slowly,

their flesh rots and falls apart.

Whoever touches us dies…

Almond eyes, forget about me.

This ship is a black coffin,

who enters through his port dies.

The cloud passed over us.

Almond eyes, forget me.

Don't hug my neck, smile,

death passes from me to you.

Almond eyes, forget me.

This ship is a black coffin.

Almond eyes, forget me.

Rotten from a rotten egg,

the child you will make of me.

This ship is a black coffin.

This sea is a dead sea.

Hey people, where are you?

Where are you?