Ballada o dziwnym malarzu - Dzem

Puste kieszenie i torba pełna snów

Oto malarz dziwny, który bywał tu

Wszyscy go znali, wiedzieli o tym, że

Duszę swą zaprzedał światu pędzli stu

Nie wierzył ludziom i sobie chyba też

Zbyt wiele bólu doznał, za dużo wylał łez

Karmiony pogardą i rzuconym groszem

Często tu siedział, obrazy sprzedać chciał

Kto choć jeden kupi dziś?

Nie wiedziałeś skręcasz w lewo, chcesz już iść

A być może, gdy zobaczysz właśnie je

Znajdziesz słabość swą i marzenia blask

Kto wie?

Życie swe zamienił w deliryczny sen

Gubiąc gdzieś po drodze prawdę swą i sens

By w końcu się odważyć i zapukać tam

Gdzie teraz białą farbą maluje wieczny czas

Kto choć jeden kupi dziś

Nie widziałeś, skręcasz w lewo chcesz już iść

A być może, gdy zobaczysz właśnie je

Znajdziesz słabość swą i marzenia blask

Kto wie?

Empty pockets and a bag full of dreams

Here is the strange painter who was here

Everyone knew him, they knew that

He has sold his soul to the world by a hundred brushes

He didn't believe people, and he didn't believe himself either

He had suffered too much pain, shed too many tears

Fed with contempt and a penny thrown

He often sat here, he wanted to sell his paintings

Who will buy at least one today?

You didn't know you turn left, you want to go now

Perhaps when you see just them

You will find your weakness and your dreams will shine

Who knows?

He turned his life into a delirious dream

Losing your truth and meaning somewhere along the way

To finally dare and knock there

Where now with white paint he paints eternal time

Who will buy one today

You didn't see, you turn left, you want to go

Perhaps when you see just them

You will find your weakness and your dreams will shine

Who knows?