Acılar Parkı - Düş Sokağı Sakinleri

Toprağı kokladım

Yüzümü gördüm

Alışkanlıklarım yağmur sesi

Gitmek kolay değil dedim, kendime

Düşündüm

Hatırladıklarım beni geri çevirdi

Yaşamak zor gelir bazen bilirsin

Susmak bir gidişi kabullenmek

Görmek kolay değil dedim, kendime

Sustum

Yanlışlarım beni büyüttü

Geride bıraktığım acılar parkı

Yalnızlıklarıma sahne oldu

Oynamak kolay değil dedim, kendime

Yoruldum

Arkadaşlarım beni bende vurdu

Uzandı ellerim çocukluğumun koynuna

Aradım kendimi kiraz ağaçlarının altında

Unutmak kolay değil dedim, kendime

Ağladım

Avucumda otuz dört yaşım

Dudağımda şarkım

Oturup söyledim sabaha kadar

Da da da da da da da da

Oturup ağladım sabaha kadar

I smelled the soil

I saw my face

My habits are the sound of rain

Going ain't easy I said to myself

I thought

My memories turned me away

Sometimes it's hard to live, you know

to be silent, to accept a departure

It's not easy to see, I told myself

I kept silent

My mistakes made me bigger

The park of pain I left behind

It was the scene of my loneliness

I told myself it's not easy to play

I am tired

My friends shot me too

My hands reached out to the bosom of my childhood

I searched for myself under the cherry trees

It's not easy to forget, I told myself

I cried

I'm thirty-four in my palm

my song on my lip

I sat and said until morning

da da da da da da da

I sat and cried until morning