İstanbul Akşamları - Bülent Ersoy

Yalnızım çok yalnızım

Şu fani dünyada

Ne bir dost nede anlayan

Bir insanım var

Kim düşse kim düşse benim

Düştüğüm derde çoktan

Çoktan yıkılır kalırdı bir köşede

Çoktan kaybolurdu soğuk caddelerde

Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma

Sevdiğim hiç kimse olmadı

Senden sonra

Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma

Bitmedi ne sevgim

Nede içimde fırtına

İstanbul akşamlarında hatıramız var

İstanbul akşamlarında yıldızlar ağlar

İstanbul şu kalbimi yakmazdı bu kadar

Sen yoksun yoksun artk

i'm lonely i'm so lonely

In this mortal world

Neither a friend nor an understanding

i have a human

Whoever falls, who falls is me

I'm already in trouble

It would have already collapsed in a corner

He was already lost in the cold streets

Don't ask where I am, don't ask how I am

I've never loved anyone

After you

Don't ask where I am, don't ask how I am

It's not over, my love

Nor the storm inside me

We have memories in Istanbul evenings

The stars cry in the evenings of Istanbul

Istanbul wouldn't have hurt my heart this much

You're gone, now you're gone