Sakız Hanım İle Mahur Bey - Barış Manço

Çocukluğumun geçtiği o eski mahallede

Aşı boyalı ahşap, eski bir evde otururlardı

Sakız Hanım'la, Mahur Bey

Bembeyaz tenli, bembeyaz saçlıydı Sakız Hanım

Zaten onun için "Sakız Hanım" derdik kendisine

Pamuk gibi elleriyle kemençe çalardı

Eşi Mahur Bey önce biraz nazlanır

Sonra o da kanunuyla eşlik ederdi Sakız Hanım'a

Beraber meşk ederlerdi

Yaz akşamlarında açılırdı perdeler

Yorgun ellerinden dökülürdü nağmeler

İki yıl kadar oluyor önce kanun sustu o eski evde

Birkaç ay sonra da kemençe

Ve aşı boyalı ahşap evin perdeleri

Bir daha açılmamak üzere kapandı

Evin satılacağı söylentileri başlayınca gittim

İçeri girdiğimde eski bir koltuğun üzerinde

Boynu bükük bir kanun

Ve kanunun göğsüne yaslanmış mahzun kemençeyi gördüm

Bizi rahatsız etmeyin der gibiydiler

Kıyamadım

Uzaklaştım

Mahur Bey susunca kapandı perdeler

Sakız Hanım'la bitti o hüzünlü nağmeler.

In that old neighborhood where I spent my childhood

They lived in an old ochre-painted wooden house

With Ms. Chios, Mr. Mahur

She had white skin and white hair, Ms. Chios

We used to call her "Mass Gum" for her anyway.

He used to play the fiddle with his cotton-like hands.

His wife, Mahur Bey, gets a little coy at first.

Then he would accompany Ms. Chios with his law.

they would practice together

Curtains were opened on summer evenings

The tunes were pouring from their tired hands

It's been two years ago, the law was silent in that old house

A few months later, the kemençe

And the curtains of the ochre-painted wooden house

Closed never to be opened again

I went when rumors started that the house was going to be sold

On an old sofa when I walk in

a bent law

And I saw the sad kemençe leaning on the chest of the law

It was like they were saying don't bother us.

I couldn't resist

i walked away

When Mahur Bey fell silent, the curtains were closed.

Those sad tunes ended with Ms. Chios.